Verbij pakt zijn eerste wereldtitel sprint, brons voor Nuis en Ter Mors

Verbij bleef in de laatste rit op de slotafstand maar ternauwernood overeind. Hij wankelde bij het uitgaan van de binnenbocht en kwam daardoor niet verder dan de negende tijd (1.07,94), maar dat bleek net voldoende om Havard Lorentzen van de wereldtitel te houden. De Noor eindigde wel knap als tweede, vlak voor Nuis.

Ronald Mulder werd het kind van de rekening. Nadat hij eerder op zondag het Nederlands record op de 500 meter had aangescherpt, kon hij het op de dubbele afstand niet bolwerken. Mulder duikelde in de stand van de tweede naar de vierde plaats.

Eerder dit seizoen werd Verbij in Heerenveen al Europees kampioen sprint. Zijn puntentotaal in dit weekend in Canada (136.065) betekent een nieuw wereldrecord.

De schaatser van Team Plantina is de vijfde Nederlander die de wereldtitel op de sprintvierkamp pakt. Jan Bos (1998), Erben Wennemars (2004 en 2005), Stefan Groothuis (2012) en Michel Mulder (2013 en 2014) gingen hem voor.

Op de erelijst volgt Verbij Pavel Kulizhnikov op. De Rus, bij wie vorig jaar sporen van het verboden middel meldonium werden aangetroffen, meldde zich af omdat hij zich fysiek en mentaal niet in staat acht om in actie te komen.

Nuis klom naar het podium dankzij een geweldige laatste 1000 meter. Zijn tijd van 1.06,51 betekende niet alleen de zege op de slotafstand, maar ook een aanscherping van het Nederlands record dat hij zaterdag zelf al had gereden.

Op de 500 meter kwam Nuis eerder op de dag niet verder dan de vijftiende plaats. Verbij legde daar met zijn vierde plaats juist een prima basis voor zijn eindzege. Met 34,25 reed hij zelfs een nieuw persoonlijk record.

Mulder maakte indruk op de kortste afstand. De Nederlandse kampioen op de sprintvierkamp reed op de hoog gelegen Olympic Oval een tijd van 34,08 seconden. Daarmee was hij nog iets sneller dan op zaterdag toen hij in 34,18 zegevierde. Zijn mindere optreden daarna op de slotafstand stond een podiumplaats in de weg.

Ter Mors eindigde bij het vrouwentoernooi voor het tweede opeenvolgende jaar als derde. De wereldtitel werd een prooi voor de Japanse Nao Kodaira, voor wie dat net als voor Verbij een primeur betekende. De Amerikaanse Heather Bergsma pakte zilver.

Op de afsluitende 1000 meter kwam Ter Mors tot een tijd van 1.12,58. Kodaira werd op de slotafstand derde (1.13,17) maar had in de stand een marge die ruim genoeg was om niet meer in de problemen te komen.

Karolina  Erbanova viste net achter het net. De Tsjechische eindigde als vierde. Sanneke de Neeling (vijftiende) en Anice Das (achttiende) deden niet mee om de prijzen.

Ter Mors had zelfs nog zicht op zilver, maar in een rechtstreeks duel met Bergsma moest ze het onderspit delven. De vrouw van Jorrit Bergsma zette een baanrecord van 1.12,28 neer en bleef daarmee maar één tiende boven het wereldrecord van haar landgenote Brittany Bowe.

Vorig jaar moest Ter Mors op het WK in Seoel haar meerdere erkennen in de Amerikaanse sprintsters Bowe en Bergsma. De winnares van vorig jaar was er deze keer niet bij. Bowe wist zich niet te kwalificeren omdat ze na een slepende hoofdblessure haar gebruikelijke niveau niet wist te halen.

Ter Mors was eerder zondag zesde geworden op de 500 meter. De overwinning op de kortste afstand ging net als zaterdag naar Kodaira.

De 30-jarige Kodaira eindigt met een puntentotaal van 146.390, een nieuw wereldrecord op de sprintvierkamp. Bergsma (147.185) en Ter Mors (147.495) gaven behoorlijk wat toe op de Japanse.

Kodaira reed de vorige twee seizoenen voor Team Continu, de ploeg van coach Marianne Timmer.  Pas bij terugkeer vorig jaar in haar vaderland kwam ze echter tot volle bloei. Dit seizoen was Kodaira vooral op de 500 meter onverslaanbaar en dat bewees ze nog maar eens op het WK sprint in Calgary.