LG doet het de laatste tijd goed op de smartphonemarkt. Het verkoopt meer telefoons dan ooit en groeit in marktaandeel. Dat heeft het bedrijf echter vooral te danken aan de goedkopere smartphones. In de high end-markt moet het Samsung, Apple, Sony en HTC verslaan om echt mee te kunnen komen.

Tegelijkertijd zoekt LG nog steeds naar een eigen identiteit. Het bedrijf past het uiterlijk en gevoel van de smartphones vaak aan en bij de G2 is dat niet anders. Herkenbaarheid is er dus nog niet.

De G2 behoort officieel tot de Optimus familie met leden als de Optimus G en Optimus G Pro. Het is een opvolger, maar de naam is gedumpt. Waar de G Pro qua uiterlijk al veel verschilde van de eerste G is dat bij de G2 ook weer zo. De telefoon heeft een andere vorm met meer afgeronde hoeken, de achterkant is ook afgerond en er zit geen fysieke knop meer op de voorkant.

Dat de volumeknoppen en de aan/uit-knop van de zijkant naar de achterkant zijn geplaatst is het meest opmerkelijke aan de behuizing van de G2. LG stelt dat deze plek natuurlijker is, maar de keuze lijkt vooral te zijn gemaakt om de rand meer te kunnen afronden.

Dit zorgt ervoor dat de telefoon lekker in de hand ligt en dun aanvoelt. Met een dikte van 8,9 millimeter is de G2 overigens niet overdreven dun. De achterkant heeft een patroon, maar voelt glad aan en is erg gevoelig voor vingerafdrukken en vegen. Hoewel de telefoon qua vorm dus goed in de hand ligt, is de grip beperkt.

De telefoon is aan de rand goed afgewerkt en het kleine speakertje aan de bovenkant en de verder strakke voorzijde zorgen voor een luxe uitstraling. De plastic achterkant strookt daar niet mee. Helemaal aan de onderkant van de telefoon zitten nog twee speakers verwerkt.

Het toestel voelde voor mij zwaar aan, maar weegt precies evenveel als de HTC One en maar iets meer dan de Galaxy S4.

Verder valt op dat de voorkant bijna helemaal uit scherm bestaat. De bezel (de rand rond het scherm) is aan de zijkant bijna verdwenen en ook aan de boven- en onderkant is er bijna geen behuizing meer over. Nadeel is dat de touchknoppen die bij sommige toestellen op de behuizing zitten bij LG in het scherm worden verwerkt.

Het voordeel is dat de telefoon niet heel groot is geworden. Het formaat is vergelijkbaar met de Galaxy S4 die een 4,99 inch-scherm heeft.

Hoewel de besturing via de achterkant went, is het niet handiger dan de standaard plek aan de zijkanten van een telefoon. LG zegt dat de wijsvinger standaard precies op de knop aan de achterkant rust, maar dat is bij mij niet het geval. Bovendien rusten mijn middelvinger en duim wel precies op de zijkant waar normaal de knoppen zitten.

Hoewel het voordeel heeft voor het uiterlijk van de telefoon is het af en toe nog wel even zoeken naar de knoppen aan de achterkant. Omdat je ze niet kan zien, druk je nog wel eens mis. De aan/uit-knop komt iets uit de behuizing omhoog waardoor hij blind gevonden moet kunnen worden.

Na een paar dagen begint de unieke besturing te wennen, maar een vooruitgang is het niet per se. Alleen bij het bellen zijn de volumeknoppen handig om het gespreksvolume aan te passen.

Wel is het ontgrendelen van de G2 een mooie toevoeging. Omdat de knoppen wanneer de smartphone op een tafel ligt niet bereikbaar zijn, kan je twee keer op het scherm tikken om het scherm te activeren. Je kan dan even snel de tijd zien, of zien welke notificaties je hebt. Nog twee keer tikken zorgt weer voor een zwart scherm. Deze manier van activeren voelde heel intuïtief en ik hoop dat andere fabrikanten dit ook snel gaan gebruiken.

Minpunt is dat de functie bij de G2 niet altijd goed werkt. Ik moest regelmatig één of twee keer opnieuw kloppen voor het scherm activeerde. Bovendien is het scherm vergrendelen door twee keer te tikken alleen mogelijk op een leeg stukje scherm. Een scherm volgebouwd met apps en widgets is dus niet bruikbaar.

Net als Samsung, Sony, HTC en alle andere Android-fabrikanten heeft LG een eigen laag die over besturingssysteem Android wordt verwerkt. Dit zorgt voor een paar handige toevoegingen, maar qua uiterlijk blijf ik geen fan van LG. De app-icoontjes en het menu zijn kinderlijk en duidelijk op de Aziatische thuismarkt van LG gericht. Bovendien zit er weinig consistentie in de icoontjes.

Handig is de toevoeging van Qslide Apps. Deze applicaties, zoals Memo, Calculator, Berichten, Video en Internet, kunnen als een kleine pop-up over het normale scherm worden gebruikt. Ze zijn te vinden in het notificatiemenu. Dat menu is overigens behoorlijk vol.

Naast een balk vol met opties als Geluid, Data Wifi en Bluetooth, is standaard een balk met de Qslide Apps te vinden. Ook een schuifje voor de helderheid en één voor het geluid worden standaard weergegeven. Daaronder komen dan nog eens de notificaties. De Qslide Apps kunnen wel uit dit menu worden verwijderd.

Op het vergrendelscherm zijn widgets toe te voegen. Dat gaat dan niet op het eerste vergrendelscherm, waar groot de tijd en datum vermeld staan. De widgets worden toegevoegd op scherm naast dat eerste scherm. Je kan dus op een vergrendelde G2 opzij slepen en daar direct het laatste nieuws van NU.nl zien, de camera-app openen of je agenda-items voor die dag bekijken zonder een pincode in te toesten.

Het scherm heeft een formaat van 5,2 inch wat door de dunne randen rond het scherm niet direct uitpakt in een enorme telefoon. Met een full hd-resolutie van 1080 x 1920 komt het aantal pixels per inch uit op 424. Een haarscherp scherm dus. Daarmee onderscheidt de G2 zich echter niet, maar hoger is ook niet nodig.

Het contrast van het lcd-scherm is wel opvallend goed. Kleuren zijn fel en natuurgetrouw en komen nooit flets over. De witweergave is niet perfect, maar beter dan op bijvoorbeeld de meest recente toestellen van Samsung. Vergeleken met de iPhone 5 heeft het scherm bij witte vlakken een lichte blauwe gloed.

De helderheid is ook ruim toereikend. Het scherm is buiten nog goed af te lezen, hoewel direct zonlicht zoals altijd roet in het eten gooit. Binnen zal je het scherm snel terugschroeven naar een lagere helderheid omdat het scherm dan erg fel is.

LG heeft net als Samsung een 13 megapixel-camera in zijn nieuwste toestel verwerkt. Bovendien is de G2 uitgerust met optische beeldstabilisatie waardoor de sluitertijd verlengd kan worden zonder beweging vast te leggen.

Ook met de camera doet de G2 mee in de top. Uiteraard zijn er echte camerasmartphones zoals de Lumia 1020 (review) en de Xperia Z1 (review) die beter presteren, maar in vergelijking met de Galaxy S4, HTC One en iPhone 5 kan de G2 op z'n minst meekomen.

De foto's zijn scherp en worden opvallend snel genomen. De prestaties in donkere situaties vallen echter wat tegen. Overdag wordt je overladen met details, scherpte en mooie kleuren. In het donker valt het dynamische bereik tegen en blijven details uit. De G2 doet het niet overdreven slecht, maar met de optische beeldstabilisatie en een speciale nachtstand wist de telefoon het niet beter te doen dan de Galaxy S4 of iPhone 5.

Bij normale lichtomstandigheden valt de helderheid van de foto's op. Donkere gedeeltes in de foto tonen veel meer detail, maar als er veel wit of licht op de foto te zien is, komt het soms overbelicht over.

De G2 is net als de Xperia Z1 en Galaxy Note 3 uitgerust met een Snapdragon 800-processor, de snelste chip van Qualcomm op dit moment. Net als de twee concurrerende toestellen presteert de G2 dan ook uitstekend. Android 4.2 draait soepel en ook bij het spelen van games of bekijken van full hd-video had de smartphone geen probleem.

Opmerkelijk genoeg haperde de G2 een paar keer tijdens het testen bij relatief lichte taken. Bijvoorbeeld het intikken van een e-mailadres zorgde diverse malen voor absurde vertraging waardoor ik de letters van het e-mailadres één voor één zag verschijnen. In de testperiode van ruim een week kwamen deze haperingen nog een paar keer voor, maar leek het niet structureel. Waar het probleem lag, is niet bekend. Over het algemeen is er niets mis met de kracht van de G2. 

Dat is ook in de benchmarktests te zien, hoewel de G2 het van de toestellen met de Snapdragon 800-chip het minst doet. 

Linpack meet de rekenkracht van de processor van smartphone. GFX Bench meet de grafische prestaties. Geekbench kijkt ook naar de snelheid van de processor en meet in single-core en multi-core waarbij single-core belangrijk is omdat het de snelheid van veel lichte processen weergeeft. De volledige kracht van een processor wordt slechts bij een beperkt aantal handelingen gebruikt.

De accuduur van de G2 verraste me. Het grote 5,2 inch-scherm is helder en heeft een hoge resolutie. Logischerwijs slurpt dit scherm energie, maar uiteindelijk kon ik met zwaar gebruik gerust veertien tot vijftien uur doen zonder op te laden. Tijdens zo'n typische dag gebruik ik m'n telefoon zo'n tweeëneenhalf uur onafgebroken in het openbaar vervoer, maak ik een paar foto's, komen er tientallen notificaties binnen en wordt er regelmatig een kort telefoongesprek gevoerd.

Uiteraard verschilt de accuduur per persoon, maar over het algemeen gaat de LG G2 met gemak een dag mee bij normaal gebruik. Dat kan dankzij de 3000 mAh-accu die trapsgewijs is opgebouwd en daardoor ook in de uiterste hoekjes van de telefoon verwerkt zit.

Qua ontwerp mag LG wat mij betreft blijven bij dat van de G2. Dan doel ik op de dunne randen rond het scherm, de mooie afgewerkte rand en de afgeronde hoeken. De knoppen aan de achterkant zijn geen vooruitgang en de telefoon voelt vooral aan de achterkant wel erg plastic aan.

Hoewel ik geen fan ben van de software compenseren het uitmuntende scherm, de snelheid en verrassende accuduur dat mankement. De camera is bij daglicht uitstekend, in het donker een stuk minder, maar over het algemeen ruim voldoende.  Dat maakt de G2 een serieuze concurrent op de al drukke smartphonemarkt. Met een adviesprijs van 549 euro is LG de concurrentie bovendien te slim af.