Mark Rutte (VVD), premier en minister van Algemene Zaken 

Mark Rutte is de baas geweest van een coalitie met twee partijen (VVD en PvdA), drie partijen (VVD, CDA en PVV) en zal dit keer vier partijen bij elkaar moeten zien te houden.

Als er iemand is die dat kan, is het Mark Rutte. De premier staat erom bekend met iedereen te kunnen samenwerken. 

Hugo de Jonge (CDA), minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en vicepremier

Voor het grote publiek zal de nieuwe minister van Volksgezondheid en nieuwe vicepremier een nieuw gezicht zijn, maar het Binnenhof kent Hugo de Jonge al een langere tijd.

De Jonge loopt sinds 2004 mee in de Haagse politiek. Hij begon als beleidsmedewerker bij het CDA, werd later de politiek assistent van de minister en staatssecretaris van onderwijs en ook nog even van toenmalig premier Jan Peter Balkenende.

Kajsa Ollongren (D66), minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en vicepremier

Voor het ministerie van Binnenlandse Zaken verwelkomt Rutte een oude bekende.

Kajsa Ollongren, die namens D66 ook vicepremier wordt, was enkele jaren geleden nog de hoogste ambtenaar op het ministerie van Algemene Zaken en daarmee de rechterhand van premier Rutte. Daarvoor werkte zij jarenlang op het ministerie van Economische Zaken.

Carola Schouten (ChristenUnie), minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en vicepremier

Carola Schouten maakt snel naam toen ze in 2011 voor de ChristenUnie in de Tweede Kamerlid kwam. Dat jaar wordt ze door journalisten op het Binnenhof direct uitgeroepen tot politiek talent van het jaar.

Financieel specialisten zijn dun gezaaid in de Kamer, maar Schouten is er zo eentje. Binnen de ChristenUnie wrijven ze ook met haar in hun handen. "Ik kan er best een beetje lyrisch van worden: zó goed en dan ook nog van de ChristenUnie", zei Arie Slob afgelopen zomer over haar in het AD.

Ferdinand Grapperhaus (CDA), minister van Justitie en Veiligheid

Met Ferdinand Grapperhaus haalt Rutte III misschien wel de meest opvallende bewindspersoon binnen.

Hij was een uitgesproken twitteraar en columnist bij Het Financieele Dagblad en kenmerkte bepaalde uitlatingen van Rutte als "flutpolitiek", de politiek leider van coalitiepartner D66 Alexander Pechtold noemde hij een "politieke windvaan" en Wilders zou "ontoerekeningsvatbaar" zijn.

Wouter Koolmees (D66), minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Wouter Koolmees was na partijleider Alexander Pechtold het gezicht van D66 tijdens de formatie. Als mede-onderhandelaar zat hij maandenlang aan tafel om de D66-punten in het uiteindelijke regeerakkoord te krijgen.

Koolmees zit sinds 2010 in de Kamer en mag zich één van de weinige financieel specialisten in het parlement noemen. Zodra men in de Kamer iets over de rijksbegroting wil weten, kijken ze naar Koolmees.

Wopke Hoekstra (CDA), minister van Financiën

Hoewel de naam ‘Wopke Hoekstra’ al enige tijd circuleerde in Den Haag, is hij één van de grote onbekenden in het nieuwe kabinet.

Het CDA spreekt gezien zijn post als minister van Financiën veel vertrouwen in hem uit: wie in Den Haag over het geld gaat, heeft veel macht. Ook kunnen zijn voorgangers steevast rekenen op hoge publieke waardering. Zo bezien, wordt Hoekstra klaargestoomd voor de absolute partijtop.

Eric Wiebes (VVD), minister van Economische Zaken en Klimaat

Eric Wiebes verruilde Amsterdam, waar hij werkte als wethouder, begin 2014 voor Den Haag. Daar verving hij de opgestapte Frans Weekers als staatssecretaris van Financiën. Weekers kon de problemen bij de Belastingdienst niet het hoofd bieden.

Wiebes kan met gemak een markant figuur worden genoemd. In debatten probeert hij op een speelse wijze sympathie te kweken bij de oppositieleden.

Ingrid van Engelshoven (D66), minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

D66 profileert zich graag als dé onderwijspartij. Als je dan de minister van Onderwijs mag leveren, kijk je naar de meest gelouterde partijtijgers.

Zo bezien is het niet verwonderlijk dat D66 bij Ingrid van Engelshoven is uitgekomen. Tijdens haar studie in Nijmegen in de jaren tachtig werd ze al lid van de plaatselijke afdeling.

Halbe Zijlstra (VVD), minister van Buitenlandse Zaken

Halbe Zijlstra maakte er de afgelopen maanden geen geheim van dat hij minister wilde worden in het kabinet-Rutte III. Het liefst op Sociale Zaken, maar het wordt - tot ieders verbazing - Buitenlandse Zaken. Zijlstra heeft geen aantoonbare diplomatieke ervaring en staat ook niet bekend om zijn diplomatieke uitspraken.

Ank Bijleveld (CDA), minister van Defensie

Met Ank Bijleveld kiest het CDA voor een verrassende naam voor Defensie.

Op het Binnenhof werd gedacht aan oud-militair en defensiewoordvoerder Raymond Knops, maar de keuze viel op de bestuurder Bijleveld voor wie Den Haag geen onbekend terrein is. De CDA’er hopt al jaren heen en terug van de lokale naar de landelijke politiek.

Cora van Nieuwenhuizen (VVD), minister van Infrastructuur en Waterstaat

Als kind wilde Cora van Nieuwenhuizen het liefst beurshandelaar worden. Als dochter van een bankier had ze al vroeg interesse in de financiële sector.

Een lange carrière bij een bank werd het niet, in plaats daarvan is ze voor de VVD al bijna 25 jaar in verschillende functies politiek actief.

Sigrid Kaag (D66), minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking

Dat Halbe Zijlstra en niet Sigrid Kaag de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken is geworden, is verrassend te noemen.

Kaag was een topdiplomaat, speciaal VN-gezant in Libanon, leidde in 2013 de missie die in opdracht van de VN-Veiligheidsraad de Syrische chemische wapens moest vernietigen en spreekt vloeiend zes talen.

Sander Dekker (VVD), minister voor Rechtsbescherming

Met Sander Dekker haalt Rutte een oude bekende binnen. VVD'er Dekker was in de vorige periode nog staatssecretaris in het kabinet Rutte II en haalt met een ministerschap op Justitie dit keer wel de bordesfoto.

Met Dekker op Justitie en Veiligheid mag Rutte loyaliteit verwachten. Geheel onbekend met rechtsbescherming is Dekker niet.

Arie Slob (ChristenUnie), minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media

Arie Slob wordt één van de twee ministers voor de ChristenUnie. Met een kleine onderbreking in 2002, is hij vijftien jaar lang lid geweest van de Tweede Kamer.

Bij zijn afscheid zei hij dat het tijd wordt voor iets anders. Krap twee jaar later komt hij weer terug op het Binnenhof.

Bruno Bruins (VVD), minister voor Medische Zorg

Voor Bruno Bruins is het Binnenhof geen onbekend terrein. De VVD’er was al kortstondig staatssecretaris in 2006 in het demissionaire kabinet-Balkenende II.

Daarvoor was hij sinds 1994 actief in de Haagse gemeentepolitiek als raadslid en als wethouder.

Mark Harbers (VVD), staatssecretaris van Justitie en Veiligheid

Niet partijleider Mark Rutte, ook niet fractievoorzitter Halbe ZIjlstra, maar VVD-Kamerlid en financieel woordvoerder Mark Harbers mocht in augustus 2015 uitleggen waarom de VVD-fractie zou instemmen met een derde steunpakket aan de Grieken en daarmee de verkiezingsbelofte van Rutte zou breken.

Een ondankbare taak die nu beloond lijkt te worden met een staatssecretariaat.

Raymond Knops (CDA), staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties

Dat Raymond Knops staatssecretaris op Binnenlandse Zaken is geworden, heeft menig Binnenhofwatcher verbaasd. De Limburger is al twaalf jaar Tweede Kamerlid, buitenland- en defensiewoordvoerder en voorzitter van de vaste Kamercommissie Europese Zaken.

Ook was hij secretaris van het fractiebestuur van het CDA en maakte hij onderdeel uit van het presidium, het dagelijks bestuur van de Tweede Kamer.

Menno Snel (D66), staatssecretaris van Financiën

Maar weinigen in Den Haag hadden rekening gehouden met Menno Snel als staatssecretaris. Hij heeft geen functie gehad in de vertegenwoordigende of uitvoerende politiek, de poule waaruit meestal wordt gevist door de partijen.

Toch is de politiek voor Snel bekend terrein. Hij zat veertien jaar bij Financiën waarvan vier jaar als plaatsvervangend directeur Fiscale Zaken. Dat komt goed uit, want hij krijgt een zware dobber aan de Belastingdienst, het dossier dat hij overneemt van zijn voorganger Eric Wiebes.

Barbara Visser (VVD), staatssecretaris van Defensie

Nog een verrassing van de VVD. Barara Visser, het Tweede Kamerlid dat de afgelopen regeerperiode het woord voerde over het belangrijke VVD-onderwerp auto’s en asfalt, wordt staatssecretaris van Defensie.

Visser wordt in de VVD gezien als een talent en wordt beloond voor haar mediagenieke optredens waar zij het VVD-geluid luid wist te verkondigen. Belangrijke politieke wapenfeiten kan zij nog niet op haar naam schrijven.

Stientje van Veldhoven (D66), staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat

Stientje van Veldhoven heeft als nummer 2 op de Tweede Kamerlijst van D66 een belangrijke positie binnen haar partij.

Ze was jaren 'de duurzame terriër' van D66. In 2011 en 2012 werd ze door Natuurmonumenten uitgeroepen tot 'groenste politicus van het jaar'.

Mona Keijzer (CDA), staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat

Mona Keijzer kreeg op 15 maart maar liefst 165.000 voorkeursstemmen. Alleen Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren was als vrouw populairder in het stemhokje.

Keijzer, geboren en getogen in een katholiek gezin in Volendam, maakt snel carrière in Den Haag. In 2010 stond ze nog op een onverkiesbare plek (65), bij de verkiezingen twee jaar later streed ze mee om het lijsttrekkerschap. Ze verloor uiteindelijk van partijleider Sybrand Buma, maar kwam als nummer 2 wel in de Kamer.

Tamara van Ark (VVD), staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid

Tamara van Ark moest er als vicefractievoorzitter van de VVD vooral voor zorgen dat alle kikkers binnenboord bleven en de fractie zo eensgezind mogelijk opereerde. Die rol kreeg ze in na de verkiezingen in 2012, ze zit sinds 2010 in de Kamer voor de liberalen. In debatten was Van Ark dan ook nauwelijks te zien.

Dat ze nu staatssecretaris op Sociale Zaken wordt, mag als beloning worden gezien voor haar werk de afgelopen vijf jaar.

Paul Blokhuis (ChristenUnie), staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport

Voor Paul Blokhuis is het staatssecretariaat VWS een terugkeer naar het Binnenhof. In de jaren negentig was hij er werkzaam voor de RPF, die later zou opgaan in de ChristenUnie.

Ook schreef hij in 1994 en 2006 mee aan het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie.