Ook werken moeders langer door deze overheidsregelingen. Tussen 2005 en 2009 leverde het overheidsbeleid per saldo ongeveer 30.000 volledige banen op.

Dat heeft het Centraal Planbureau berekend op verzoek van het ministerie van Sociale Zaken.

Om dit te bereiken gaf de overheid ongeveer 100.000 euro uit per extra baan. De totale uitgaven voor kinderopvang stegen tussen 2005 en 2009 van 1,0 naar 3,0 miljard euro, die voor een korting voor alleenstaande of minder verdienende ouders van 0,3 naar 1,3 miljard euro.

De kinderopvangsubsidie had een positief effect van 2,5 procentpunt op de arbeidsparticipatie van vrouwen, die daarmee op 78 procent uitkwam.

Ook het aantal uren dat moeders werkten steeg, met ruim 1 uur per week. Het extra geld kreeg vooral middelbaar en hoger opgeleiden vrouwen aan het werk. Het CPB denkt dat dat komt doordat de ouderbijdrage voor lagere inkomens weinig is veranderd.

De regeling had in de onderzochte jaren vrijwel geen positief effect op het aantal werkende vaders. Middelbaar opgeleide vaders gingen gemiddeld wel 40 minuten per week minder werken. Laag- en hoogopgeleide vaders bleven ongeveer hetzelfde aantal uren werken.

Door de bank genomen werkten vaders in totaal 24 minuten minder lang. De arbeidsparticipatie onder mannen is met 95 procent echter al veel hoger.

Begin dit jaar is de subsidie op kinderopvang versoberd. Ouders krijgen een maximum aantal uren, op basis van de ouder die het minste aantal uren werkt.

Uit onderzoek van het Tros-programma Radar bleek dat veel ouders last hebben van de nieuwe regeling. Een deel van hen overweegt minder te gaan werken en een deel denkt er zelfs over helemaal te stoppen met werken. Ook onderzoek van de vakbond FNV, uit 2011, geeft aan dat veel ouders bij hogere opvangkosten in ieder geval minder willen gaan werken.