Het gaat om de ijsbergen A-76A en A-81. De A-81 brak eind januari af van de Brunt-ijsplaat van Antarctica en is ongeveer zo groot als de provincie Utrecht. De A-76A brak in mei 2021 af van de Filchner-Ronne-ijsplaat en heeft de vorm van een strijkplank, maar dan wel een met een oppervlakte van 3.000 vierkante kilometer. Dat is twee keer zo groot als de A-81.

Het gebeurt wel vaker dat er grote stukken van ijsplaten afbreken. Dat wordt afkalven genoemd. Maar het komt zelden voor dat ze zo groot zijn en zo ver afdrijven. De grootste bekende ijsberg ter wereld, de A-23A, brak in 1986 al af van dezelfde plaat als de A-76A. Sindsdien dobbert de ijsberg rond in de Weddellzee bij Antarctica.

De ijsbergen drijven momenteel enkele honderden kilometers ten oosten van de kust van Argentinië. Als ze verder naar het noorden drijven of dichter bij het vasteland komen, gaan ze scheepvaartroutes van en naar Zuid-Amerika in de weg zitten. Ook zorgen ze dan voor problemen bij vissers die in die wateren werkzaam zijn.

Wanneer schepen grote ijsbergen tegenkomen, hebben ze meestal geen andere keuze dan eromheen te varen. Het grootste gedeelte van ijsbergen ligt onder het wateroppervlak. Daardoor zijn ze vaak groter en vooral veel zwaarder dan ze lijken.

De British Antarctic Survey waarschuwt dat de ijsbergen door hun omvang niet alleen voor problemen bij schepen kunnen zorgen. Doordat ze zo massief zijn, verplaatsen ze veel water terwijl ze verder drijven. Dat verstoort de leefomstandigheden van zeedieren, zowel aan de oppervlakte als op de bodem.