Het gaat in totaal om 100.000 zeegrasplantjes, vertelt wetenschapper Laura Govers van de Rijksuniversiteit Groningen aan Omroep Friesland. Daarmee is het veld nu het grootste zeegrasgebied in de Nederlandse Waddenzee.

"Het veld breidt zich nu uit. Ook buiten onze proefplotjes", stelt Govers. "Dat is een fantastische ontwikkeling. We willen nu kijken of het zichzelf nu ook in stand kan houden zonder dat we extra inzaaien."

Een goede verklaring voor het enorme succes hebben de initiatiefnemers niet, maar ze zijn er wel blij mee. Zeegras vergroot de biodiversiteit in het water en trekt onder meer alikruikjes, vlokreeftjes en garnaaltjes aan. Bovendien voorkomt zeegras ervoor dat zand van eilanden als Griend afslaat, doordat de planten de golven dempen.

Het project, dat de universiteit heeft ontwikkeld samen met Natuurmonumenten, loopt nog een jaar. De wetenschappers willen proberen meer klein zeegras te kweken. Het grote gras verdwijnt vaak weer in de winter. Op lange termijn weet klein gras de effecten beter te consolideren.

Een grote groep van internationale wetenschappers luidde een paar jaar geleden de noodklok over het verdwijnen van zeegras uit ondiepe zeeën. De wetenschappers hebben een verklaring getekend waarin ze regeringen oproepen om de planten te beschermen tegen menselijke activiteiten, zoals scheepvaart en vervuiling van het water.

Jaarlijks neemt de wereldwijde hoeveelheid zeegras met ongeveer 2 procent af, zo is gebleken uit eerdere onderzoeken. De planten verdwijnen op veel plaatsen doordat de waterkwaliteit afneemt als gevolg van scheepvaart en het lozen van afval in zee.

Op termijn kan een groot aantal vissoorten in deze wateren uitsterven. Vooral in ontwikkelingslanden dreigen veel vissers daardoor hun werk te verliezen.