Twintig jaar lang was Kelderwerk een veilige thuishaven voor kwetsbare mensen in Groningen die meer in beweging willen komen. De sportschool draaide vrijwel geheel op vrijwilligers. "De tweede lockdown heeft ons de das omgedaan", vertelt Alex Spajic, bestuurslid van Kelderwerk. "Na twintig jaar was het heel moeilijk om de stekker eruit te trekken."

Kelderwerk is volgens Spajic veel meer dan een sportschool. "Wij zorgen ervoor dat mensen vanuit een achterstandssituatie meer in beweging komen. Daarnaast bouwen ze zo ook een eigen netwerk op. Voor de vrijwilligers die de sportschool runnen is het hun dagbesteding. Op deze manier kunnen ze resocialiseren en krijgen ze het arbeidsritme weer te pakken."

De vaste lasten gaven de doorslag voor de sluiting van de sportschool. "We moeten het hebben van bijdrages, maar die kwamen de afgelopen maanden niet binnen. In het verleden hebben we onszelf altijd kunnen redden, bijvoorbeeld door contact met antikraakorganisaties", legt het bestuurslid uit. "Maar zoals je weet, is de woningmarkt overspannen. Wij zijn daarom genoodzaakt om panden in de vrije sector te huren in Groningen. Hierdoor zijn onze kosten de afgelopen jaren drastisch omhooggegaan."

In april 2021 zou het huurcontract aflopen. "We hadden het contract kunnen verlengen. Maar ik was er zeker van dat we dan over een paar maanden faillissement hadden moeten aanvragen. Daarom hebben we besloten om nu de huur op te zeggen." Alle spullen van de sportschool zijn inmiddels ondergebracht in een nabijgelegen opslag.

De eerste sluiting van vier maanden was nog te overbruggen, vertelt Spajic. "Toen kregen we ook nog eenmalig 4.000 euro tijdens de ondersteuningsrondes. Nu hebben we nergens recht meer op. Wij vallen tussen de wal en het schip. Dat vind ik moeilijk, vooral als ik zie dat anderen wel steun krijgen. Sommigen hebben het niet eens nodig."

De sociale ondernemer is het niet eens met het overheidsbeleid ten aanzien van sportscholen. "De overheid had meer maatwerk moeten verrichten. Bovenal denk ik dat de sportscholen gewoon geopend hadden moeten blijven. Ik heb nergens gelezen over coronabesmettingen in een sportschool."

Spajic vervolgt: "Ook wij hielden ons heel strak aan de regels. Er mochten maximaal dertig mensen in de sportschool zijn. Wij hadden dit aantal zelfs omlaag geschroefd naar vijftien mensen. Er waren schoonmaakmiddelen, mensen hielden afstand. We konden de veiligheid waarborgen."

Daarbij moeten de psychische voordelen van sporten niet onderschat worden, benadrukt het bestuurslid. "Door te sporten worden mensen psychisch weerbaar. Dat helpt juist om dit soort crisistijden beter door te komen."

Des te meer geldt dat voor kwetsbare mensen, de doelgroep waarvoor Kelderwerk is opgezet. "Ik ben bang dat veel van deze mensen weer terugvallen in hun oude gedrag. Terug op de bank, met depressieve gevoelens. Of erger: ze grijpen naar andere middelen." De echte gevolgen van corona moeten nog zichtbaar worden, stelt hij. "De prijs gaan we over een paar jaar betalen. De crisis is niet over als we allemaal ingeënt zijn."

Met sommige vrijwilligers is Spajic het contact inmiddels verloren. "Ik probeer wekelijks contact te zoeken. Appen, bellen. Van sommige vrijwilligers hoor ik niks meer. Daarvan vrees ik dat ze al vervallen zijn in hun sociale isolement. Dat baart mij grote zorgen. Sommigen willen ook geen andere vrijwilligersplek, die voelen zich juist hier al jaren op hun plek."

Gelukkig is er met sommige vrijwilligers nog wel intensief contact. "Zij zijn bezorgd en hopen vooral dat we een doorstart mogen gaan maken." De hoop is Spajic nog niet verloren. "Voor nu zit het er even niet in. Maar over een maand, een jaar of tien jaar kan ik me heel goed voorstellen dat we opnieuw de deuren kunnen openen."