Floor Veer ging naar Colombia voor meloenen. Zij en haar man hadden in 2011 beiden een agrarisch diploma op zak en wilden meer zien van de wereld. En Colombia is volgens Veer een ontzettend gaaf land met volop agrarische kansen. De sfeer is er relaxed en tot haar verbazing wordt er behalve bananen en koffie relatief weinig geëxporteerd, terwijl Colombia enorm vruchtbaar is en havens aan beide kusten heeft.

"We kwamen er snel achter dat de controle in het begin enorm streng is vanwege de drugshandel. Elke doos wordt geopend en de vruchten worden opgesneden. Er zijn zes, zeven mannen die 24 uur per dag elke container controleren. Dat is een enorme kostenpost en die kosten zijn voor de exporteur." Die drugscontrole wordt wel snel minder, zegt Veer. "Je gaat van een 100 procent controle steeds naar minder streng."

Veer wilde niet naar een groot exportland als Brazilië of Peru emigreren. "Het klinkt misschien een beetje arrogant, maar we wilden naar een land waar we impact kunnen hebben."

Een foto van hele team toen de tweehonderdste container vertrok vanuit Colombia.

De teelt en export van de meloenen verliep niet volgens plan, die van de papaja en zoete aardappel ook niet en al gauw stortten ze zich met hun bedrijf op limoenen. Limoenen groeien het hele jaar door en Veer zorgt ervoor dat lokale boeren een eerlijke prijs voor hun oogst krijgen. In Colombia werkt het volgens Veer als volgt: een opkoper loopt het erf op, roept een prijs en koopt alle limoenen, die hij vervolgens doorverkoopt.

"Op die manier hebben boeren weinig zekerheid. Wij doen het anders en bieden boeren een stabiele minimumprijs voor het hele jaar. Die ligt soms veel hoger en in de winter soms een stukje lager dan de lokale prijs. We helpen met de certificering van een biokeurmerk en laten de landbouwkundige inspectie langskomen die advies geeft om de teelt te verbeteren. Als boer zie je het soms niet meer. Die inspecteur geeft advies over het composteren, over het voorkomen van monocultuur, waterbeheer, ziektes en plagen. "Door deze manier van werken hebben de boeren waar Orange Export mee samenwerkt financiële zekerheid, toegang tot gezondheidszorg en kunnen ze een pensioen opbouwen", aldus Veer.

"Ons oorspronkelijke idee om zelf meloenen te telen, was een te romantische gedachte. Ik was ook nog jong toen we vertrokken. Ik was 25, had geen kinderen of een koophuis. Ik weet dat het een cliché is, maar toch: je hebt eerder spijt van de dingen die je niet hebt geprobeerd!"

Floor Veer en haar man Ray van Vilsteren.

Veer woont in de stad Bucaramanga in het departement Santander. Het is er altijd 25 graden en het land heeft een kust, bergen en zelfs een gletsjer. Inmiddels is Veer zo ingeburgerd dat ze na een bezoekje aan Nederland haar koffer niet langer volpropt met stroopwafels en kaas, maar terugverlangt naar bijvoorbeeld de smaak van een verse ananas.

"Die smaakt hier echt anders. De ananas die je Nederland koopt, is vroeg geplukt om hem door te laten rijpen. Dat is niet vergelijken! Ook mis ik mijn Colombiaanse ontbijtje van maiskoek en ei. We wonen hier al acht jaar en ben dus al een groot gedeelte van mijn leven niet in Nederland."

Colombianen zijn niet héél anders dan Nederlanders, zegt Veer. "Ze zijn erg actief. Om 5.30 uur 's ochtends moet ik mijn auto stoppen voor alle hardlopers en wandelaars. In het weekend spreken we af met vrienden - dat is ook niet zo anders - alleen spreken we die ochtend af en niet drie maanden van te voren. Dan gaan we barbecueën of naar een zwembad, dat soort dingen. Afspraken zijn hier een stuk relaxter. Een half uur later op een afspraak komen, vinden we in Nederland respectloos. Maar wat ik hier leerde, is dat je klaar moet zijn voor je afspraak. Je komt bijvoorbeeld niet opdagen met nat haar. Dat vinden Colombianen weer respectloos!"

Of we de Colombiaanse limoentjes van Orange Export toevallig weleens in onze mojito hebben gegooid? "Waarschijnlijk niet. We exporteren vooral naar Duitsland waar ze in de horeca worden gebruikt. In Nederland koop je af en toe een netje limoenen, waar je wekenlang mee doet. Hier in Colombia worden ze per kilo gekocht. Nederlanders willen ook niet veel betalen voor een biologische limoen. Maar iedereen moet eraan verdienen. De boer, de exporteur, de supermarkt: iedereen pakt z'n percentage. Wij willen dat elke schakel een waardig inkomen heeft. Een Colombiaanse fruitboer wil ook weleens op vakantie."