Het werd Vestia volgens hem te gemakkelijk gemaakt om contracten af te sluiten, waarbij de corporatie zich trachtte te verzekeren tegen rentestijgingen. Toen de rente daalde, bleek de corporatie vorig jaar zomer voor 1,6 miljard euro in het krijt te staan bij een aantal banken.

Wat Erents betreft betalen de twaalf betrokken banken zelf een deel van die schuld. De interim-bestuurder maakt bekend dat Vestia voor 24 miljard euro aan rentederivaten had gekocht, terwijl het bedrijf maar maximaal 5 miljard euro aan onderliggende leningen had uitstaan.

Erents doet ook een boekje open over het beperkte toezicht op de derivatenhandel bij Vestia. De banken deden enkel zaken met voormalig financieel bestuurder Marcel de V., die zijn kennis vervolgens alleen deelde met de inmiddels afgetreden topman Erik Staal.

Het financiële hart van Vestia noemt Erents meer een ‘winstcentrum’ dan een afdeling waar renterisico’s werden afgedekt. De V. verergerde de problemen door derivaten af te sluiten met een lange looptijd, soms wel tot 2060.

De commissarissen van het bedrijf hadden wat Erens betreft al in 2008 aan de bel moeten trekken, toen de marktrente aan zijn lange daling begon.

Tot een proces met de banken hoeft het wat Erents betreft voorlopig niet te komen; die zien de malaise volgens hem als een gedeeld probleem dat zij samen met de corporatie moeten zien op te lossen.