Hij was een hype. Kranten en radiostations vergaapten zich aan het verhaal van een zeventienjarige scholier, die zich een paar maanden voor zijn havo-examen tot ieders verrassing plaatste voor de Olympische Winterspelen.

Koning Willem-Alexander, koningin Máxima en premier Mark Rutte hadden zelfs ruimte in hun agenda gemaakt om de jongste Nederlandse deelnemer te kunnen zien springen in Pyeongchang.

Maar door een windvlaag in de warming-up ging het mis voor Van der Velden. Hij verloor de controle over zijn snowboard en landde vervolgens hard op zijn rechterarm.

Een paar uur later lag Van der Velden in een ziekenhuispyjama op de operatietafel. Nog voordat de Spelen begonnen waren, was zijn olympische droom geëindigd in een drama. "Vreselijk tragisch", zei premier Rutte voor de camera.

Nee, zegt Van der Velden vier jaar later, de val voelt voor hem niet als een litteken in zijn carrière. Hij ziet het als een "levensles" en "ervaring". "Dat het in één klap ook klaar kan zijn. Het heeft me nederig gemaakt, maar ik heb er niet mee gezeten."

Van der Velden is tegen wil en dank een expert op het gebied van revalideren. De pechvogel brak als eens een scheenbeen en dus zijn arm. Vorig jaar werd hij geteisterd door blessures: in maart miste de Brabander het WK door een scheurtje in zijn onderbeen en een half jaar later verdraaide hij zijn knie op een training. Na een race tegen de klok stelde hij vier weken voor de Spelen olympische kwalificatie veilig.

"Ik denk nu wel: het is genoeg geweest. Maar ik voel me geen slachtoffer. Ik heb ook niks met die slachtofferrol. Ik vind het zo'n onzin als je daarin blijft hangen. Het slaat toch nergens op als je jezelf zielig vindt? Niemand wordt daar beter van."

Van der Velden kijkt in tijden van blessureleed naar activiteiten die hij juist wél kan ondernemen, om te voorkomen dat hij zich eraan "ergert dat je niks kunt". Hij doet een hbo-studie Business Innovation en vindt afleiding in muziek. Op zijn laptop mixt hij geregeld als een dj met house- en technomuziek, terwijl in zijn kamer ook nog een gitaar staat. "Dat geeft me plezier." Dan, lachend: "Maar ik ben geen mega-artiest hoor."

De val in Pyeongchang heeft Van der Velden bewuster doen leven voor zijn sport. Hij legt zijn telefoon standaard om 22.00 uur aan de kant, slaapt volgens een vast ritme en eet alleen natuurlijk voedsel, zoals rijst.

Lachend: "Ik ben niet serieuzer, dat vind ik te serieus klinken. Maar ik ben wel bewuster geworden van mijn keuzes: welke effecten hebben die op je carrière en gezondheid? Die kleine procenten kunnen het verschil maken. Ik ben de scholier wel een beetje ontgroeid."

Van der Velden komt in Peking zondag om 5.30 uur (Nederlandse tijd) al in actie op het onderdeel slopestyle. De Brabander gaat voor een medaille, maar wil vier jaar na dato ook afrekenen met de vloek van Pyeongchang.

"Want het is niet waarom ik bekend wil staan. Ik mag hopen dat ik deze keer de start van de wedstrijd wél haal en kan laten zien waartoe ik echt in staat ben. Het hele verhaal is pas af als ik met de gouden plak naar huis ga."