De derde heat kwam slechts een kwartier na de tweede, waardoor de twee Nederlandse baanwielrenners nauwelijks de tijd kregen om te herstellen. Lavreysen klopte in de beslissende race met ruime voorsprong zijn goede vriend Hoogland, die na de laatste bocht enigszins liet lopen.

"Het was gewoon op. Het was te snel na die tweede rit, het was eigenlijk mensonterend", aldus Hoogland na de medailleceremonie tegen de NOS. De 26-jarige Nijverdaller beaamde dat hij wel gewoon topfit aan de start stond.

"Ik voelde me vandaag erg sterk, had geen grammetje pijn van gisteren of eergisteren. Ik was zo fris, schakelde Dmitriev (de Rus Denis Dmitriev, red.) uit alsof het niks was. Daarna pakte ik ook Harrie in de eerste heat, maar toen was het op."

Hoogland ging tijdens de finale zo diep dat hij na de derde race vermoeid van zijn fiets viel en vervolgens nog een tijd moeite had met staan en lopen op het middenterrein. "Ik heb vaker pijn gehad, maar dit is weer een heel nieuwe dimensie. Dat ik alweer sta, verbaast me."

Hoogland was in de tweede heat erg dicht bij de olympische titel, maar zag Lavreysen op het laatste moment langszij komen en een derde heat afdwingen. De olympisch kampioen op de teamsprint kon zichzelf echter niets verwijten.

"Op topsnelheid haalde hij het, ik kon er net niet meer aankomen. Misschien had ik een tandje hoger moeten zitten qua versnelling, maar ik trapte een maximale cadans", aldus Hoogland.

Ondanks het mislopen van het goud kon Hoogland daarom ook tevreden zijn met zilver en genoot hij van het duel met landgenoot Lavreysen.

"Onze races waren zo vlot. We begonnen snel met jagen, wilden allebei de kop hebben. Het klinkt misschien ontzettend knullig, maar ik kan niets anders verzinnen dan dat ik hier tevreden mee moet zijn. Het is ontzettend klote dat je net naast het goud pist, maar uiteindelijk ga ik hier vast heel blij mee zijn."