The Big Five heten deze landen ook wel. Waar de meeste landen keihard moeten strijden voor één van de 25 plekken in de finale (soms 26, daarover later meer) gaan onder andere de Spanjaarden en Fransen fluitend door naar die zo gewilde plek. Het antwoord op de vraag waarom is eigenlijk heel simpel: geld.

Nederland stond dit jaar in de eerste halve finale, waarin S10 genoeg punten verzamelde om op 14 mei opnieuw het podium te mogen betreden. Om mee te mogen doen, en het Songfestival uit te kunnen zenden, is Nederland aangesloten bij de European Broadcasting Union (EBU). Daar wordt voor betaald en flink ook. Maar in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland betalen ze nog meer. En dat geeft ze een garantie.

Bij de introductie van de halve finale in 2004 werd bepaald dat de landen die het meeste geld betalen aan de EBU automatisch door zijn naar de finale. Toen waren dat nog vier landen, maar toen Italië in 2011 besloot weer mee te doen (het land verliet het festival in 1997) sloot het zich aan bij dit exclusieve gezelschap. Om hoeveel geld het precies gaat, is nooit officieel bekendgemaakt. Geschat wordt dat the big five bijna vijf keer zoveel betalen aan de EBU als de andere landen.

Het is niet de enige manier om automatisch door te gaan naar de finale. Het land dat het Songfestival het jaar eerder gewonnen heeft, krijgt altijd een finaleplaats. Zo hoefde Jeangu Macrooy zich in 2021 niet door de halve finales te zwoegen. Omdat Italië de laatste winnaar is, zijn zij automatisch door. Maar omdat ze ook bij the big five horen, is besloten het aantal finalisten terug te brengen naar 25. Dit gebeurde in bijvoorbeeld 2011 ook al, toen Duitsland het Songfestival organiseerde.

Het is pas heel recent dat we toch nog íéts zien van de live-optredens van de finalisten, voor de finale. In voorgaande jaren zagen we een deel van de clip van de artiesten of een zogeheten postcard (waarin ieder land wordt voorgesteld), maar sinds 2016 zien we al een stuk van een live-optreden van de finalisten.

Zoals met veel dingen zijn er voordelen en nadelen aan het automatisch door zijn naar de finale. Anders dan bij de halvefinalisten zien we niet een heel optreden en dus is het beeld van the big five voor veel mensen nog vaag als de finale begint. Tegelijkertijd hoeft dat niet slecht te zijn: Italië won immers ook in Rotterdam, terwijl we het volledige optreden van Maneskin pas zagen op de finaledag. Toch kun je op basis van cijfers wel zeggen dat het misschien toch slimmer is om gewoon in die halve finale mee te strijden: sinds de introductie in 2000 hebben Spanje, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk niet meer gewonnen.