Met een geschatte waarde van 285 miljoen euro, bioscoop, basketbalveld, zwembad en een eigen haven aan boord voor een kleinere boot is het superjacht Octopus de ster van de drijvende show in Monaco.

Het schip van wijlen Microsoft-oprichter Paul Allen ligt niet eens aan de baan, simpelweg omdat het te groot is. Andere jachten drijven wel op een zichtplek, met dekken vol gasten die de auto's met een glas champagne in de hand aan zich voorbij zien razen.

Op één jacht bij de Nouvelle chicane wordt gewerkt. Een vrouw zit aan een tafel, laptop opengeklapt. Met een geërgerde blik voert ze een telefoongesprek. 'Die Formule 1-auto's maken wel erg veel lawaai', lijkt de harde werker te denken. Een paar meter verderop wurmen de coureurs zich onverstoorbaar tussen de krappe vangrails door, gadegeslagen door de duizenden mensen die de actie op de baan wel ademloos volgen.

Formule 1 in Monaco is bijzonder, en dat wordt vooral zichtbaar met eigen ogen. Ook nu de klassieke race voor het eerst door de vaste camera's van de koningklasse wordt verslagen, komt de waanzin niet goed over op beeld. Vooral in de razendsnelle zwembadchicane lijkt elke coureur die er volgas doorheen dendert op weg naar een crash.

Wie daadwerkelijk het talent van de rijders wil zien, moet op dit soort plekken zijn. Zelfs mindere goden als Lance Stroll en Logan Sargeant nemen de bochten op een manier die een normale automobilist in zijn stoutste dromen niet aandurft. Echte toppers als Max Verstappen en Fernando Alonso gooien daar nog een schepje bovenop.

De meeste fans komen niet zo dichtbij. In Monaco hopen jaarlijks honderden fans zonder kaartje een glimp op te vangen van de actie op de baan. Matteo en Tomasso, in Ferrari-shirts, hebben de trein vanuit Italië gepakt en zijn wel in het bezit van een kaartje. "Daar hebben we 240 euro voor betaald", is het antwoord als er naar de prijs wordt gevraagd. "Dat is dus alleen voor vandaag. Gisteren hadden we kaarten voor een ander vak. Het is eigenlijk veel en veel te duur." Het contrast met de geërgerde blik van de vrouw op het jacht in de haven is groot.

Maar Monaco staat dan ook niet op de kalender voor mensen als Matteo en Tomasso, en al helemaal niet voor de kijkers zonder kaartje. "Het draait hier om glamour, de mooie achtergrond, om de historie," zegt Christian Horner. Hij weet er alles van. Zijn team heeft ook dit jaar weer een enorm vlot in de haven liggen met het onderkomen van Red Bull en AlphaTauri erop.

Voor de deur houden twee strenge bewakers iedereen tegen die ook maar de schijn wekt er niet thuis te horen. De echt belangrijke gasten komen op het vlot via een eigen aanlegsteiger.

Toch is Monaco ook een nauwelijks georganiseerde chaos. In de krappe straten rondom het circuit proberen agenten de eindeloze stroom van mensen, busjes en scooters druk blazend op hun fluit in goede banen te leiden. Verderop op het station stromen elke ochtend bomvolle treinen vol zwetende fans leeg, die zich in de avond weer met een schoenlepel in diezelfde treinen proppen.

De glamour is hier ver weg. Al is er af en toe consternatie als een coureur zich naar het circuit begeeft of uitstapt voor een momentje op het enige fanpodium. Terwijl in één ritmische beweging tientallen telefoons omhooggaan, klinkt gegil en "Max, Max, over here!" als de regerend wereldkampioen zich even laat zien. Die glimlacht en duikt snel weer in zijn busje om zich door de wild fluitende agenten terug naar de paddock te laten begeleiden.

De drukte, de krappe straatjes, de logistieke nachtmerrie voor de teams; het zijn de kenmerken, maar ook die gevaren die dreigen voor de race die dit jaar de tachtigste editie afwerkt. Nog altijd sleutelen de monteurs in krappe pitboxen aan de auto's. Nog altijd moeten teamleden via een wirwar van loopbruggen en trappen heen en weer pendelen tussen pitsstraat en onderkomen.

Die onderkomens moeten worden opgebouwd en afgebroken in een krappe straat. Elke chauffeur die zijn vrachtwagen schadevrij door deze chaos weet te loodsen, verdient een bonus.

Door nieuwe Grands Prix in bijvoorbeeld het Midden-Oosten is een standaard neergezet waar Monaco bij lange na niet aan voldoet. Dan zijn de glamour, de historie en de fraaie achtergrond niet meer genoeg.

De immer uitgesproken Haas-teambaas Günther Steiner legt de vinger op de zere plek: "Dit was eerst hét bijzondere circuit op de kalender, maar daar hebben we er nu meerdere van. De nachtrace in Singapore bijvoorbeeld, Las Vegas komt eraan. Dus ze moeten hier echt met iets komen waardoor we terug blijven komen. Iedereen moet met zijn tijd meegaan."

Wát Monaco dan precies moet doen, blijft vaag. Er is simpelweg geen ruimte voor een ruime paddock, parkeren kan alleen een paar 100 meter verderop. En aanpassingen aan de baan om het inhalen makkelijker te maken, zijn in de praktijk lastiger dan in simulaties op YouTube.

Vorig jaar stond de race al onder druk, maar kwam er wel een verlenging tot en met 2025. Toch lijkt een écht lang leven de race in Monaco niet beschoren. Dan zetten de superjachten maar koers naar Abu Dhabi of Jeddah om de race te zien, en kijken Matteo en Tomasso voortaan alles op de televisie. Dat is een stuk goedkoper.