Kijk naar de concurrerende teams en je ziet een groter aantal topmensen, die daar ook langer rondlopen. Bij Red Bull bijvoorbeeld vormen Christian Horner, Helmut Marko en Adrian Newey een trio dat al anderhalf decennium samenwerkt.

Sinds Ferrari in 2007 voor het laatst kampioen werd, pakte Red Bull zes rijderstitels en vijf constructeurskampioenschappen. En daar zit nog een lange fase van Mercedes-dominantie tussen.

In het team zit Marko er duidelijk als schakeling met het hoofdkantoor van Red Bull. Al is de vraag hoezeer die rol standhoudt, nu Dietrich Mateschitz is overleden.

Ook bij Mercedes is vastigheid het credo, al is er technisch wel een wisseling van de wacht geweest. Dat ging geleidelijk, met het vertrek van Aldo Costa en James Allison die een stapje terugdeed. Allison werkte ironisch genoeg eerst voor Ferrari, maar kreeg daar niet de steun die hij nodig had.

De Oostenrijker Toto Wolff is als mede-eigenaar zelf de sterke man bij Mercedes. Het team verloor in 2019 Niki Lauda; Wolff zegt zijn legendarische landgenoot nog altijd te missen. Lauda's rol was niet veel anders dan die van Marko bij Red Bull. Een bliksemafleider, en dat is precies de persoon die bij Ferrari ontbreekt. Binotto stond er grotendeels alleen voor.

Daar komt de aansturing nu rechtstreeks van de top, met bestuursvoorzitter John Elkann als alleenheerser. De telg uit de machtige Agnelli-familie runt niet alleen Ferrari, maar ook autofabrikant Stellantis (van onder meer Fiat, Opel en Peugeot) en Juventus. Ook bij de Turijnse voetbalclub is het op zijn zachtst gezegd onrustig, zoals wel vaker. Ferrari volgt al jaren diezelfde trend.

Elkann heeft met de huidige chaos bij Juventus wel wat anders aan zijn hoofd. Hij laat Ferrari vooral aan de nieuwe CEO Benedetto Vigna, die er duidelijk een andere visie op na houdt dan zijn voorgangers Sergio Marchionne en Louis Camilleri.

Die gaven hun vertrouwen aan Binotto, maar sinds Vigna vorig jaar de troon besteeg in Maranello raasden de zaagtanden steeds dichter langs de stoelpoten van de teambaas. Dat Elkann daags voor de Italiaanse Grand Prix een kritisch interview gaf aan La Gazzetta dello Sport bezegelde het lot van Binotto.

De geruchten gingen niet meer weg, al kreeg hij wel het "vertrouwen" van de topbestuurder. Honderden voetbaltrainers konden de Italiaan vertellen hoe dat meestal afloopt, en hij weet het nu zelf ook.

Kijkend naar al Binotto's verantwoordelijkheden is zijn vertrek misschien nog te billijken. Er zitten hardnekkige zwaktes in het team, met name in de uitvoering. Strategisch sloeg het Ferrari dit seizoen de plank met regelmaat mis.

Binotto deed daar niets aan, althans niet openbaar. Hij verdedigde zijn team, precies volgens de 'no blame culture' die Mercedes hanteert. Die opstelling getuigt misschien van visie, maar na blunder op blunder was kritiek onvermijdelijk.

Een tweede zwakte mag Binotto zich met zijn technische achtergrond meer aantrekken. Carlos Sainz stelde het onomwonden na de slotrace in Abu Dhabi: Ferrari is in de ontwikkelingsstrijd tegen vooral Red Bull ten onder gegaan. Ook dit probleem hangt al jaren rond de Scuderia, en Binotto wist het niet op te lossen. Relatief vroeg in het seizoen was het ontwikkelingsbudget al opgebrand.

Wel was hij technisch verantwoordelijk voor de snelle Ferrari's van 2017, 2018 en (met wat controverse) 2019. Na het rampjaar 2020 en hersteljaar 2021 kreeg Ferrari dit jaar de kans om met de nieuwe regels weer vooraan te komen. Dat lukte, met een duidelijk eigen concept en creativiteit die Binotto's team eerder al kenmerkten.

Het rechtvaardigt de vraag of de geboren Zwitser misschien simpelweg technisch directeur had moeten blijven, met minimaal één sterke topman ernaast. Ferrari had de opvolging van Maurizio Arrivabene in 2018 dan anders moeten oplossen.

Die kans is nu verkeken, en Ferrari moet op zoek naar een nieuwe teamleider. Maar Vigna en Elkann zouden er goed aan doen om er meer dan één neer te zetten. Die moet dan ook langdurig het vertrouwen krijgen. Zolang de resultaten wisselvallig zijn, bliksemt het regelmatig vanuit de top. Het zou fijn zijn als iemand dat voor de dagelijkse leiding kan opvangen.

Maar kundige topmensen lopen niet in grote aantallen rond in de Formule 1-paddock. Iemand van buiten halen bleek in het verleden ook zelden de gouden greep. Fred Vasseur van Alfa Romeo wordt nadrukkelijk genoemd, en Ferrari zou zelfs naar Horner hebben gehengeld. Die bedankte voor de eer.

Als het al iemand binnen de koningsklasse wordt, dan wil diegene waarschijnlijk zijn eigen mensen meenemen. Een nieuwe parallel met voetbaltrainers. Voor alles staat en wel of niet gaat draaien, is Ferrari weer een seizoen verder. Voor prestaties is tijd nodig, maar het wordt voor niemand makkelijker als de bedrijfstop steeds op de resetknop blijft drukken.