Turner, die in 1939 wordt geboren als Anna Mae Bullock, zingt als kind in kerkkoortjes. Eind jaren vijftig ontmoet ze in een nachtclub de dan al populaire zanger Ike Turner.

Eerst wordt ze aangenomen als achtergrondzangeres voor een opname van het door Ike geschreven nummer A Fool In Love. Als een zangeres die de lead zou zingen niet komt opdagen, werpt Turner zich op als vervanger. Ze zingt het nummer in. Ike is van plan de opname alleen als demo te gebruiken. Als een platenmaatschappij interesse toont, besluit hij om haar een prominente plek te geven in zijn band en Ike & Tina Turner is geboren.

De twee krijgen een relatie en een kind en trouwen uiteindelijk in Mexico. Ondanks grote successen met nummers als Proud Mary (een cover van Creedence Clearwater Revival), River Deep, Mountain High en Nutbush City Limits gaat het Turner privé minder voor de wind. Haar man mishandelt haar.

In haar biografie My Love Story (2018) schrijft de zangeres over het succes en de schaduwzijde van het huwelijk: "De eerste keer dat ik een staande ovatie kreeg, wist ik niet wat ik moest doen. We waren in Parijs, gaven een geweldige show en de Parijzenaars werden gek. Ze stonden op hun stoelen, klapten, en riepen m'n naam. Ik vroeg Ike of ik terug het podium op mocht. Hij had in die tijd zo'n kort lontje dat ik overal toestemming voor vroeg om te voorkomen dat ik klappen kreeg. Toen hij zijn goedkeuring gaf, werd ik zo overvallen door het applaus dat ik het publiek vroeg: menen jullie dit? 'Yeah!', schreeuwden ze."

Het duurt uiteindelijk tot eind jaren zeventig voor het huwelijk tussen Ike, die lijdt aan een zware drugsverslaving, en Tina wordt ontbonden.

Nadat haar huwelijk met Ike is gestrand, probeert Turner een solocarrière van de grond te krijgen. Dat gaat niet zonder slag of stoot, maar na enkele flops boekt ze succes met haar cover van het nummer Let's Stay Together, dat het in eerste instantie vooral goed doet in Nederland en Engeland.

Een album volgt, en de eerste single, What's Love Got To Do With It, wordt ook in haar thuisland een nummer 1-hit. Turner is dan halverwege de veertig en is op dat moment de oudste vrouwelijke artiest met een nummer 1-hit in de Verenigde Staten.

"Ik geloof dat leeftijd maar een getal is en ik heb me daardoor nooit laten tegenhouden. Niet toen ik 42 was en mensen zeiden dat ik te oud was om een rockster te zijn. En ook niet nu ik tachtig ben en het boek waarvan ik droomde in jullie handen ligt", zei ze toen haar autobiografie My Love Story werd gepubliceerd.

In de jaren tachtig volgen grote hits als Private Dancer, We Don't Need Another Hero (Thunderdome) en The Best die tijdloze klassiekers blijken en inmiddels ook honderden miljoenen streams op Spotify hebben behaald.

Eind jaren tachtig vindt Turner de liefde weer bij de Duitse muziekproducent Erwin Bach. Hij vraagt haar tweemaal ten huwelijk, maar Turner twijfelt of ze ooit weer wil trouwen.

Pas in 2013 gaat ze overstag. "Deze keer was de timing perfect", schrijft ze in My Love Story. De twee beloven elkaar eeuwige trouw aan het meer van Zürich, waar het stel dan al vijftien jaar woont. Wereldberoemde gasten als Oprah Winfrey en David Bowie zijn erbij.

Ook in de jaren negentig scoort ze grote hits met de James Bond-soundtrack GoldenEye en het duet Cose Della Vita met Eros Ramazotti. In 1999 verschijnt haar tiende en laatste album Twenty Four Seven.

Na dit album keert ze in 2008 nog eenmaal terug met een laatste wereldtour, ter ere van haar vijftigjarig jubileum als zangeres. Daarna zoekt ze de publiciteit niet meer op. Ook op haar oude dag krijgt ze nog tragedies te verwerken. Ze overleeft haar beide zoons, die in 2018 en 2022 overlijden.

Tot haar dood leidt ze een teruggetrokken bestaan in Zwitserland, precies waar ze behoefte aan heeft. "Ik was moe van het zingen en het anderen naar de zin te maken."