Het had maar weinig gescheeld of Cara was niet meer dan een danser geweest in Fame. Als producenten haar stem horen, is meteen duidelijk dat de vrouwelijke hoofdrol van de iconische musicalfilm maar naar één iemand kan gaan: Irene Cara. De makers zijn er zo zeker van dat ze de film voor haar herschrijven. Zo krijgt ze uiteindelijk de rol van Coco Hernandez en zingt ze de nummers Fame en Out Here On My Own in de film.

Met groot succes tot gevolg. Het nummer Fame, geschreven door Michael Gore en Dean Pitchford, wordt een grote hit die een lang leven beschoren is. Als twee jaar na het uitkomen van de film in 1982 een serie wordt gemaakt die als vervolg dient, wordt Fame ook voor die soundtrack gebruikt. En opnieuw schiet het nummer de hitlijsten van Europa in.

Zowel Fame als Out Here On My Own worden genomineerd voor een Oscar voor beste soundtracknummer in 1981. Het is voor het eerst in de geschiedenis van de filmprijzen dat twee nummers uit dezelfde film van dezelfde artiest een nominatie krijgen. Uiteindelijk wint Cara het beeldje met Fame.

Na het succes van Fame richt Cara zich meer op haar acteercarrière. Zo verschijnt ze in films als Sisters, Sisters en Killing 'em Softly.

In 1983 bereikt Cara de piek van haar muzikale carrière. Ze wordt dan door regisseur Adrien Lyne benaderd om mee te schrijven aan de soundtrack voor de film Flashdance. Cara krijgt de eindscène van de film te zien met de vraag of ze het nummer, dat dan nog geen tekst heeft, wil inzingen. "Ik zei dat ik het alleen zou doen als ik ook aan het nummer mee mocht schrijven. Daar stemden ze mee in en de rest is geschiedenis", zegt ze hierover in een interview in 2018.

Cara duikt de studio in met producer Giorgio Moroder (vooral bekend van zijn werk met Donna Summer) en liedjesschrijver Keith Forsey. Binnen een uur of vier staat het nummer op papier.

Cara bemoeit zich uiteindelijk niet alleen met de tekst van Flashdance... What A Feeling, maar ook met de melodie. "Ik zong de melodie zoals ik dacht dat het moest klinken. Giorgio is een fantastische componist, maar hij is geen zanger. Zangers moeten de muziek interpreteren met hun eigen manier van zingen. En dan moet je soms de melodie wat aanpassen."

Het nummer wordt een nummer-1-hit in grote delen van de wereld, waaronder de Verenigde Staten. In 1983 wint Cara nogmaals de Oscar voor beste soundtracklied. Jaren later is Flashdance... What A Feeling nog steeds populair: het nummer heeft in verschillende versies op Spotify zo'n 400 miljoen streams verzameld.

Echt genieten van haar succes is er voor Cara helaas niet bij. Terwijl de hele wereld op Flashdance... What A Feeling danst, is Cara verwikkeld in een bittere strijd met haar platenmaatschappij. "Naar buiten toe leek het niet beter te kunnen gaan, maar ik was tegelijkertijd bezig met het aanklagen van mijn platenmaatschappij. Alles viel uit elkaar en ik moest doen alsof het allemaal goed ging."

RSO Records, waar Cara toen getekend stond, verkeert in zwaar weer als Cara succes boekt. Veel artiesten verlaten het label, maar de zangeres krijgt geen hulp van haar management of een advocaat. Cara daarover in 2018: "Ik scoorde twee van de grootste hits van het decennium en ik kreeg geen cent."

Als Cara overgaat tot het aanklagen van de platenbaas, wordt ze een persona non grata in de muziekindustrie. Andere platenmaatschappijen worden gewaarschuwd, omdat Cara moeilijk zou zijn om mee te werken. Daardoor krijgt ze de kans niet om voort te borduren op haar succes en verschijnt er pas in 1987 weer een nieuwe plaat. Acteren doet ze wel met meer regelmaat, maar echt grote successen zitten ook daar niet bij.

Hoewel het bij enkele hits is gebleven voor Cara, heeft ze wel twee tijdloze klassiekers op haar naam. De zangeres, die op heel jonge leeftijd al de entertainmentindustrie inrolde door haar ouders, was vooral voor hen blij met wat ze heeft bereikt. "Het was hun droom voor mij en die heb ik vervuld."