Charlie Watts wordt geboren op 2 juni 1941 in Bloomsbury, Londen. Zijn eerste levensjaren vinden plaats tijden de Tweede Wereldoorlog in een containerachtige noodwoning, omdat de Duitse luchtmacht zijn woonwijk Wembley verwoest heeft.

Op zijn veertiende krijgt Watts zijn eerste drumstel van zijn ouders. Op dat moment is hij al jarenlang verslingerd aan jazz en verzamelt hij ook platen.

Watts gaat studeren aan de kunstacademie Harrow Art School en na het afbreken van zijn studie gaat hij aan de slag als grafisch vormgever voor een adverteerbureau. In zijn vrije tijd drumt Watts voor enkele lokale bandjes. Een toekomst in muziek lijkt ver weg als Watts besluit om in Denemarken voor een ander adverteerbureau te gaan werken.

De Britse bluesmuzikant en journalist Alexis Korner kan Watts echter overtuigen om in zijn band Blues Incorporated te spelen. Watts treedt op in de vele rhythm-and-bluesclubs in Londen en ontmoet daar in 1962 ook Brian Jones, Ian Stewart, Mick Jagger en Keith Richards. Een half jaar later vervangt Watts drummer Tony Chapman en voegt hij zich bij The Rolling Stones.

"De Stones waren aanvankelijk niet meer dan een kleine klus voor mij. Maar toen gingen we opeens door Engeland toeren. Ik was eigenlijk in afwachting om een nieuwe baan te beginnen, maar ik ben nooit meer teruggekeerd", zegt Watts over zijn begin bij de band in een interview in The Guardian.

"Maar ik zat aanvankelijk totaal niet op een lijn met de rest van de band. Van Keith leerde ik echter hoe ik naar Buddy Holly moest luisteren en Mick leerde me hoe ik op een andere manier met de muziek kon meedrummen, met de melodieën."

Het is het begin van Watts' carrière in een van de meest legendarische bands die ooit hebben bestaan. Met meer dan 25 studioalbums en ontelbare concerten over de hele wereld. Hoewel zijn collega's zich decennialang laven aan excessen, volledig opgaan in seks, drugs en rock-'n-rollclichés en zichzelf terugzien in ronkende artikelen in boulevardkranten, blijft Watts altijd een beetje op de achtergrond hangen en zou hij seksuele toespelingen van fans altijd hebben kunnen weerstaan.

Ook tijdens interviews zwijgt Watts het liefst. "Ik heb jarenlang niet met de pers gesproken", legt hij in een interview 1998 uit. "Iemand vroeg me waarom niet, en ik zei dat ik praten gewoon niet leuk vind. Nog steeds niet. Ik heb vertrouwen in de anderen als ze voor mij in de plaats praten. Ze zeggen toch nooit iets waar ik het niet mee eens ben. Ik ben niet echt een sociale persoon. Ik luister liever naar de radio."

In een interview, eveneens in The Guardian, zegt Watts over zijn terughoudende sterrenbestaan: "Er is een gigantische cult ontstaan rondom rock-'n-roll, maar ik heb dat nooit gesnapt. Ik bedoel dat ik het nooit heb zien gebeuren, ik begreep het gewoon niet." Toch blijkt ook Watts de greep op zijn leven kortstondig te verliezen, als hij in de jaren tachtig met een heroïne- en alcoholverslaving kampt.

"Op een gegeven moment ben ik uit het niets gestopt", vertelt Watts daar in 1996 aan Rolling Stone Magazine over.

"Ik had een black-out in de studio. Dat voelde voor mij als een totaal gebrek aan professionaliteit. Je mag dronken zijn, maar je mag het nooit verknallen. Keith, de persoon die ik echt in alle staten heb meegemaakt, raapte me op en zei: 'Dit soort dingen mag je pas doen als je zestig bent'. En dat is me altijd bijgebleven."

Watts' uitglijder kost hem bijna zijn huwelijk met Shirley Ann Shepherd, met wie hij in 1964 in de echt werd verbonden. Hun huwelijk blijft echter tot het levenseinde van Watts overeind. Hij laat een dochter van 53 achter.

Watts behield altijd zijn nuchtere en droge humor. In een van zijn laatste interviews krijgt hij de vraag welk Stones-nummer zijn favoriet is. Waarop Watts antwoordt: "God, geen idee om eerlijk te zijn. Ik luister daar niet vaak naar."