Cd-recensie: Jamie Cullum - Interlude

Cullum bracht anderhalf jaar eerder nog het uitstekende album Momentum uit, dat voornamelijk bestond uit eigen composities en twee oude jazzliedjes. Op Interlude laat Cullum horen als geen ander thuis te zijn in de jazz, met bewerking van zowel befaamde nummers uit het genre als jazzy bewerkingen van andersoortige liedjes.

Topnummers:

1. Losing You
Een van de liedjes die een jazzarrangement aangemeten krijgt, is het aandoenlijke Losing You van Randy Newman. Ook nummers van Ray Charles en Sufjan Stevens worden bewerkt, maar hij toont zich van zijn meest gevoelige kant met dit sombere lied van de cynische singer-songwriter. Perfect voor regenachtige herfstdagen.

2. Good Morning Heartache
Cullum vond twee van de meest aansprekende stemmen van dit moment bereid om met hem in duet te gaan. Met Gregory Porter zingt hij de Nina Simone-klassieker Don’t Let Me Be Misunderstood en zangeres Laura Mvula vergezelt hem met haar heerlijke smeulende stemgeluid op Good Morning Heartache van Billie Holiday.

3. My One And Only Love
Hoewel diverse nummers op dit album door producer Benedic Lamdin worden aangekleed met een blazerssectie (Interlude, Walkin’, Sack O’ Woe, Lovesick Blues), horen we nog geregeld het kenmerkende pianospel van Jamie Cullum terug. Hij laat zijn virtuoze vingers liefdevol de pianotoetsen beroeren op dit Frank Sinatra-stuk.

Plus- en minpunten:

Hoewel de titel suggereert dat deze verschuiving van de focus naar ouderwetse jazz en soul slecht tijdelijk is, zou een permanente koerswijziging hem wellicht eindelijk de verdiende lof van de critici opleveren. Interlude laat immers een kant horen die altijd overschaduwd werd door kleurloze pophits als Everlasting Love en Get Your Way.