
Motown-feestje met The Four Tops en The Temptations in HMH
Het kwintet The Temptations kende in zijn latere succesperiode, in de jaren 80, al diverse personeelswisselingen, maar zanger Otis Williams is al een halve eeuw een vaste waarde binnen de soulgroep. Datzelfde geldt voor Abdul Fakir bij The Four Tops, hoewel hij minder prominent op de plaatopnames te horen was.
Bij beide groepen hangt de kwaliteit dus grotendeels af van de wat jongere garde vervangende zangers. The Temptations trappen de avond vol Motown-hits af met de klassieker Get Ready. Bariton Bruce Williamson valt meteen op in het rijtje en vertolkt een glansrol in een bijzonder fraaie versie van I Wish It Would Rain.
De zanger is gepassioneerd en laat een indrukwekkend bereik horen. Hij zorgt tevens voor enkele komische noten, net als Joe Herman, die de volle zaal met gemak imponeert met zijn diepe, donkere stemgeluid. Het is ook noemenswaardig dat gitarist Adrian Williams een neef is van voormalig Temptations-zanger Paul Williams.
Afgeraffeld
Hoewel de grote jaren 70-hit Papa Was A Rollin' Stone enigszins wordt afgeraffeld in een flink ingekorte, discoachtige uitvoering, brengt het vijftal buitengewoon sterke liveversies van My Girl, Just My Imagination (Running Away With Me) en Treat Her Like A Lady ten gehore. Je mist de oorspronkelijke leden amper.
Datzelfde kan helaas niet gezegd worden van The Four Tops. Ook dit kwartet presteert in Amsterdam boven verwachting, al is het bulderende stemgeluid van voormalige leadzanger Levi Stubbs onmisbaar. Soortgelijke hartverscheurende uithalen zijn jammerlijk afwezig in prijsnummers Bernadette en Walk Away Renée.
Sympathiek
Deze incarnatie van de groep is vocaal beduidend minder indrukwekkend dan The Temptations eerder op de avond. De hommages aan de overleden ex-leden, in de vorm van What's Going On (Marvin Gaye), Dance With My Father (Luther Vandross) en My Way (Frank Sinatra), zijn wisselend van kwaliteit, maar bovenal sympathiek.
Alle vergelijkingen daargelaten, hebben beide Motown-groepen vooral een hoge entertainmentwaarde. De goed bedoelde dansjes van The Temptations hebben iets aandoenlijks, omdat de pasjes van de oudere heren allesbehalve synchroon zijn. Ongeacht de leeftijd van de zangers, kan dit repertoire nog vele generaties mee.