Het is eigenlijk bijna onmogelijk op Lowlands, maar Bullet For My Valentine valt redelijk uit de toon in Biddinghuizen. In eerste instantie omdat het genre van de band enigszins extreem is, maar in tweede instantie vooral omdat het live echt niet goed is.

Het optreden van Rise Against in een halfvolle Alpha - en zo nog een scala aan voorbeelden - bewees al dat corebands het niet heel goed doen in de polder en ook vandaag wil het niet lukken.

Op zijn best is Bullet For My Valentine een band die intens geschreeuw in een popsausje gooit, maar vandaag is het vooral schreeuwen in een lege tunnel. Voor even leuk, maar uiteindelijk geeft niemand er iets om. (HG)

De Australische rockband Tame Impala staat gedurende zijn optreden op Lowlands grotendeels in het donker te spelen. Met name de bezoekers die verderop in de - overigens matig gevulde - Alpha-tent staan, zien het kwartet amper staan. Tame Impala moet het wat dat betreft hebben van de psychedelische visuals.

En die sluiten dan weer goed aan bij de neo-psychedelica die Tame Impala ten gehore brengt. Duidelijk geënt op Pink Floyd en tijdsgenoten als Black Sabbath en The Who vallen de nummers van de Australiërs als retro te bestempelen, al houdt Tame Impala het fris door de inclusie van elektronica.

Melodieuze elementen uit ambient en acidhouse worden vermengd met vervormde gitaarklanken. De zang van Kevin Parker is op zichzelf al intrigerend, hoewel het met name de harmonieuze samenzang is die de liedjes extra aantrekkelijk maakt. Een geslaagd optreden met de ondermaatse lichtshow als enige minpunt. (PO)

De Ierse folkpopband Villagers, met voorop het muzikale brein Conor O’Brien, grijpt het Lowlandspubliek direct bij de keel. De nummers, afkomstig van de laatste plaat {Awayland} en voorganger Becoming A Jackall, zijn dynamisch en treffend en lijken op het podium echt tot leven te komen.

Door de goede en gedreven band die O’Brien om zich heen heeft gevormd, is het makkelijk om te vergeten dat Villagers eigenlijk om de kleine singer-songwriter draait. Hij geeft zijn plekje vooraan ook af aan zijn bandleden en stapt graag even opzij om hen aan het publiek te tonen.

De verschillen tussen de twee platen zijn groot. Van akoestische luisterliedjes wordt moeiteloos omgeschakeld naar krachtige climaxen waarbij de Ierse jongen zich helemaal laat gaan. Deze vitaliteit maakt het optreden vanavond tot een memorabele ervaring. (LdJ)

De afgelopen week buitelde de internationale muziekpers over elkaar heen om Kendrick Lamar te prijzen om zijn bijdrage in Control van Big Sean en ook op Lowlands heeft de jonge Amerikaanse rapper niet veel tijd nodig om het gespreksonderwerp van de dag te worden.

Bijgestaan door een liveband jaagt Lamar er in de beginfase van zijn show al een groot aantal hits van zijn laatste plaat doorheen. En hoewel nummers als Backseat Freestyle nog niet door de volledige tent meegeschreeuwd worden, is de overwinning al snel binnen.

Met name M.a.a.d. City zorgt voor misschien wel het Lowlandsmoment van het jaar. De tent springt en schreeuwt alsof het al middernacht is, terwijl Lamar alles met een glimlach aanschouwt. Wat in de Melkweg eerder dit jaar niet lukte, lukt nu met gemak. (HG)

Alle berichtgeving over Lowlands l Lezersfoto's op NUfoto