Seasick Steve zingt voor Nederlandse singer-songwriter
Zittend achter een keyboard begint de beeldschone Laura Mvula haar set. De Darling-zaal is afgeladen, allen in afwachting van het delicate stemgeluid van de Britse dame. Haar bejubelde debuutplaat Sing To The Moon klinkt live net zo goed als op een mediadrager.
De band, bestaande uit onder meer een cellist, violist en harpist, geeft het geheel een klassieke uitstraling. Soul en gospel zijn de hoofdingrediënten in haar show. Mvula komt over als een ijzersterke vrouw die precies weet wat haar sterke punten zijn.
Ze os ook in het bezit van een typisch Brits gevoel voor zelfspot en humor. Het gevoelige Let Me Fall wordt opgedragen aan haar man. Flying Without You vertelt het verhaal van een jong, verlegen meisje wiens liefde niet wordt beantwoord. De zaal is stil en duidelijk onder de indruk.
Ook de titeltrack en haar bekende single She passeren de revue. Het hoogtepunt komt wanneer ze besluit een stukje Bob Marley (One Love) te verwerken in haar nummer Is There Anybody Out There. (AC)
Seasick Steve
De Amerikaanse bluesman Seasick Steve zorgt voor het ruigere snarenwerk op North Sea Jazz. Zittend op een kruk vertolkt de bejaarde muzikant zijn bluesy boogienummers, waarbij hij bij ieder liedje een zelfgemaakt instrument in de lucht houdt om uit te leggen waarvan het gemaakt is.
Wieldoppen, spatels, lucifersdoosjes, kerstdecoraties en blikken, niets gaat bij Seasick Steve de prullenbak in. Enkel begeleid door een drummer, komt de variatie dan ook vooral op zijn zelf in elkaar gesleutelde instrumenten of een echte gitaar aan. Zijn praatjes zijn onderhoudend, al haalt het wel de vaart uit de show.
Na een aantal nummers haalt hij de Nederlandse zangeres Judy Blank het podium op, een kandidate van het televisieprogramma De Beste Singer-Songwriter Van Nederland. Hij zingt een liedje speciaal voor haar. Een aandoenlijk moment waarmee Seasick Steve vast weer wat zieltjes gewonnen heeft. (PO)
Ruben Hein
Buiten op het terrein van de Mississippi maken Ruben Hein en zijn mannen zich klaar voor een swingende set. De Nederlandse pianist/vocalist weet het aanwezige publiek meteen in te pakken met een strak arrangement van jazzy popgeoriënteerde nummers.
Hein bespeelt op charismatische wijze het publiek. Zijn stem kan zeer glad overkomen, maar is nooit gelikt. Integendeel, de gekozen nummers voor zijn set hebben allen een lekker rauw randje. Met behulp van zijn twee gitaristen Paul Willemsen en Jesse van Ruller weet hij een aanstekelijke funky vibe te creëren.
"Mijn volgende nummer Tough Crowd is niet negatief bedoeld naar jullie toe", legt de jonge Ruben uit aan het aanwezige publiek. "Het gaat echter over de dingen die je moet doen naast muziek. De minder leuke aspecten van het vak." Deze minder leuke aspecten leveren echter een verdomd swingende crowdpleaser af. (AC)
