Jonas & The Massive Attraction, de band rond zanger Jonas Tomalty, sluit zijn Europese tour af op Bospop. De Canadese groep is in Nederland nog een grote onbekende en moet vandaag zijn uiterste best doen om de verregende menigte te overtuigen.

Ondanks dat de muzikanten hun spel goed beheersen en Tomalty zelf het volle podium benut als zanger en entertainer, wordt er geen spannende show neergezet. De spierballenrock van de band is voorspelbaar en niet onderscheidend genoeg om het publiek te blijven boeien.

DeWolff maakt trippende en psychedelische bluesrock die zich perfect leent voor de aankomende zomerfestivals. De broertjes Van de Poel en toetsenist Robin Piso vertonen hun kunsten in een redelijk gevulde tent, waar het publiek pas tegen het einde van de show los lijkt te komen.

Wat de optredens van DeWolff zo wonderlijk maakt, is dat iedere show uniek is. Er wordt veel geïmproviseerd en soms lijken nummers spontaan gekozen te worden; het is maar net waar de band zin in heeft. DeWolff is een band die je kan blijven zien en steeds doet het hoge niveau je verbazen.

Poëet en levende punklegende Patti Smith staat met haar 66 lentes nog steeds fris op de planken. Smith is een rauwe, doorleefde maar vriendelijke verschijning, lacht veel en geniet simpelweg van haar werk. Het horen van haar hits is een directe déjà vu naar haar rebelse periode in de jaren zeventig en tachtig.

Wel zijn er wat kleine schoonheidsfoutjes op te merken. Zo zit er weinig vaart in de set en is de samenzang niet heel zuiver te noemen. Maar het feit dat deze grondlegger van de New Yorkse punkscene nog zo zelfverzekerd staat te spelen, maakt dat weer goed. Een grandioos staaltje punkmuziek.

Het optreden van Tom Jones op Bospop begint stroef. Even lijkt het alsof de zanger zijn dag niet heeft: hij is kortaf naar het publiek toe en gunt de strakke band om hem heen geen enkele vriendelijke blik. Maar halverwege de set slaat de stemming om en lijkt Jones zich op zijn gemak te voelen.

Als Sex Bomb wordt ingezet gaat het Weerter veld los, net als het gezelschap op het podium. Het hitsige nummer is misschien wel de grootste meezinger van het deze editie van Bospop. Ook de nummers die volgens, waaronder It’s Not Unusual en Delilah, worden vol overgave gespeeld en bij Jones verschijnt zelfs een gulle lach op het gezicht.

Met de singles Chariot en I Don’t Want To Be haastte de Amerikaanse zanger Gavin DeGraw zich naar de top van de hitlijsten. Live leunt zijn show vooral op deze twee en nog enkele andere hits, waarbij DeGraw en zijn band uitpakken met een vol geluid en een felle lichtshow.

De liedjes van de zanger zijn simpel en direct en bovendien makkelijk verteerbaar. De band zorgt voor geen muzikale hoogstandjes, zodat de aandacht al gauw naar DeGraw wordt getrokken. Hij ontpopt zich als goede entertainer en verhalenverteller, zodat het publiek uit zijn hand eet.

Het is alweer 17 jaar geleden dat doorbraakplaat Jagged Little Pill werd uitgebracht. Morissette is nu terug met een nieuw album en een volledige tournee. Ze maakt de hoge verwachtingen als headliner echter maar deels waar. Haar optreden op Bospop voelt wat ongemakkelijk aan.

Desondanks heeft Morissette vandaag een sterke selectie gemaakt uit oud en nieuw werk en deelt één van haar liedjes zelfs in drie delen op, die ze gedurende de set speelt. De opbouw van de show is sterk, maar de uitvoering laat hier en daar te wensen over. Klassiekers als Ironic blijven natuurlijk geliefd.

De Canadese zangeres maakt van het hele podium gebruik en zoekt veel contact met het publiek. De nieuwe nummers van de plaat Havoc & Bright Light worden nog niet vlekkeloos gespeeld; Morissette twijfelt te veel. Het is een fijn weerzien, maar de zangeres kan beter.

Bekijk lezersfoto's van Bospop op NUFoto