De vierkoppige band Alt-J ontleent zijn naam aan de combinatie op het Mac-toetsenbord die een driehoek (∆) oplevert. Het viertal ging voorheen door het leven als Films, maar moest die naam opgeven om verwarring met de Amerikaanse rockgroep The Films te voorkomen. Zanger Joe Newman is de spil van de groep.
 

Hij staat aan de basis van de nummers, schrijft de teksten en zingt. "Ik heb nooit gedacht dat ik goed kon zingen", vertelt de Engelsman. "Daarom zong ik alleen als er niemand anders bij was. Ik schaamde me, omdat ik vond dat ik raar klonk."

Eenmaal op de universiteit durfde Newman het aan om zijn liedjes te laten horen aan zijn vriend Gwil, tegenwoordig de bassist van Alt-J. "Zo kroop ik een beetje uit mijn schulp en vond ik mijn comfortzone", legt hij uit. "Langzaam ontdekte ik mijn zangstem."

Op An Awesome Wave gaan opvallend veel nummers over tragische gebeurtenissen, niet zelden met een dodelijke afloop. Aan Newmans opvoeding kan het niet liggen, zegt hij, die was "stabiel". Groot verdriet is hem tot nu toe bespaard gebleven.

"Ik reageer gewoon heftiger op depressieve dingen dan op vrolijke dingen", zegt Newman met een lach. "Ik weet niet wat dat over mijn karakter zegt." De boeken en films die de zanger tot zijn favorieten rekent hebben over het algemeen betrekking op iemands neergang.

De meest aansprekende verhalen verwerkt hij maar wat graag in een liedtekst. Newman: "Matilda gaat over de laatste scène in de film Léon met Jean Reno, waarin de hoofdpersoon door een explosie om het leven komt. Taro, een ander nummer op het album, gaat over de dood van fotograaf Robert Capa."

"Fitzpleasure is gebaseerd op een hoofdstuk in het boek Last Exit To Brooklyn van Hubert Selby, Jr., over een vrouw die in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Of ze dood gaat weet je niet, dat blijft onduidelijk. Ik denk dat ik me het meest aangetrokken voel tot verhalen die het einde van een karakter beschrijven, hun ondergang."