Met het uitkomen van het debuut Burn My Eyes uit 1994 was het meteen raak voor het Amerikaanse Machine Head. De explosieve metal sloeg aan, maar toch werden de albums die volgden wisselend ontvangen, met hier en daar een commerciële knieval (Supercharger uit 2001).

Vanaf Through The Ashes Of Empires (2003) gaat het de band weer voor de wind en doen ze lekker waar ze zelf zin in hebben. Het laatste album The Blackening uit 2007 werd zelfs louter positief ontvangen en werd door het Engelse blad Metal Hammer zelfs uitgeroepen tot album van het decenium ("niet te bevatten").

Een voor de hand liggende vraag is dan: hoe ga je in godsnaam beginnen aan een opvolger? Flynn vertelt: "Tijdens de laatste zes maanden van de tournee kregen we dat constant te horen: hoe overtref je The Blackening? In elk interview weer. We waren dat echt spuugzat. Dat wisten we toen niet, we wisten nog niet wat we wilden doen."

De eerste schrijfsessie verliep vervolgens toch niet helemaal volgens plan. Sterker nog, het resultaat viel zwaar tegen. Aldus Flynn. "Toen kneep ik 'm wel even. Oh shit, hebben we het gevoel verloren? Zes maanden later begonnen we opnieuw."

Flynn had al de gitaarriff klaarliggen voor This Is The End en besloot deze aan de rest van de band te laten horen. "Daar schreef ik uiteindelijk een nummer omheen en toen we er als band mee aan de slag gingen, was het achteraf een mijlpaal in de schrijfsessie.

"Muzikaal bleek dit nummer zo knallend, dat het eigenlijk boven ons eigen kunnen was. We waren niet goed genoeg om het opnieuw te spelen, maar we wilden wel naar deze kwaliteit streven voor de rest van het album."

"We moesten van onszelf dus zo goed worden dat we op deze manier verder konden. De lat was ontzettend hoog gezet met dat eerste nummer en als uitgangspunt zeer bepalend."

Machine Head heeft er inmiddels al een zomertoernee door de VS opzitten, met elke dag volop promotie en op de vrije dagen werd er nog heen en weer gevlogen om het album af te mixen. "De optredens waren geweldig, we kwamen overal in Amerika waar we normaal gesproken niet spelen. En het was waarschijnlijk de grootste kans ooit om ons album te lanceren in de VS."

Het album Unto The Locust was echter nog niet klaar, maar dat was oorspronkelijk wel de bedoeling. Vandaar dat Flynn steeds naar de studio vloog om het album af te krijgen, met een inzinking als gevolg. Achteraf gezien een goed plan? "Eh, ja, het plan was wel goed... Maar het was zoals het was. Die periode van vier weken is inmiddels een zwart gat in mijn geheugen."

Er werd nooit aan gedacht om de klus door iemand anders te laten doen. Flynn hield liever de touwtjes in eigen handen. "De nummers die we hebben ingespeeld zijn zo intens, er gebeurt zo ontzettend veel.

Wordt er voor Unto The Locust weer zoveel getoerd als de vorige keer? "Ik weet het niet. Ik zou best 'ja' willen zeggen. Maar ik weet niet of ik weer drieënhalf jaar constant op pad wil zijn. Na anderhalf jaar op het podium voor The Blackening stonden we op het punt een einde eraan te breien. En toen kwam de aanbieding van Slipknot, daarna Metallica, et cetera."

Voorlopig staan er toernees door Europa, Noord-Amerika en, voor het eerst, Zuid-Amerika op de agenda. "Dat wordt gaaf, kijken hoe het nieuwe materiaal gaat bevallen. Zeventien jaar geleden was het voor het laatst dat we er waren, gek dat we daar nooit eerder zijn geweest."
 

Machine Head staat op maandag 28 november in het Klokgebouw, Eindhoven.