Eerder dit jaar verscheen Genade, het tiende studioalbum van Frank Boeijen sinds het einde van de Frank Boeijen Groep in 1990. Genade verschijnt enkel in boekvorm. Het is een concept waar de zanger toekomst in ziet. “Deze vorm bevalt mij heel goed”, zegt hij over het fraaie fotoboek met songteksten en gedichten.

“Mijn uitgeverij kwam met het idee om een verzamelwerk uit te brengen; vierhonderd songteksten gebundeld. Toen bedacht men dat het leuk was als daar een nieuw liedje bijkwam. Al snel werden het er meer. Toen dacht ik; ‘Waarom niet een heel nieuw project?’ Het is ook veel duurzamer, want het blijft langer bestaan dan een cd.”

“Het is het verlangen naar het formaat van een elpee”, voegt Boeijen aan zijn redenering toe. “Je kunt eraan ruiken en het aanraken, zoals dat vroeger kon bij een plaat. Dat is een bijkomende reden. Ik had mijn vorige album, Camera, ook graag op dit formaat uitgebracht.”

Camera was na tien jaar het laatste album dat bij platenmaatschappij V2 verscheen. “Het staat V2 vrij om te doen met mijn werk wat het wil, maar ik denk dat het niet meer zoveel zin heeft om een verzamelalbum van mij uit te brengen. Wie koopt er nog cd’s?”

Boeijen laat vervolgens zijn Bob Dylan-iPod zien, die gevuld staat met albums van het popicoon. “Dat is toch heerlijk?”, zegt hij wijzend naar het apparaat. Het album Genade wordt via platen- en cd-winkels verspreid door een boekuitgeverij. “Ik zie het somber in voor de platenbusiness”, vertelt de Nijmeegse zanger.

Een ander onderwerp dat Boeijen somber stemt, is de Nederlandse politiek. Hij is de laatste jaren voorzichtiger geworden zich hierover te uiten. “Je kunt tegenwoordig niks meer zeggen of je wordt bedreigd.” Het overkwam Boeijen toen hij zijn hit Zwart Wit vertolkte met de Arabische artieste Oulfa Rouached.

“Wat mij erg van streek maakt is de politieke situatie, maar ik zeg er geen woord meer over.” Toch kan Boeijen het niet laten zijn mening te ventileren. “Dat een minderheidsregering afhankelijk is van een idioot die de agenda naar zijn hand zet, is volstrekt belachelijk.”

Genade wordt volledig integraal uitgevoerd tijdens zijn lopende theatertour. In plaats van zijn grote hits laat Boeijen in de tweede set vrijwel uitsluitend onbekende nummers horen. “Volgens mij vinden mensen het wel een verademing om eens wat anders te horen.”

“Het blijkt nu dat ik dat goed heb aangevoeld”, zegt Boeijen over zijn tour tot nu toe. “Op een nacht bedacht ik om eens een lijst te maken met liedjes waar ik zin in had om ze te spelen. Ik heb overigens niks tegen mijn hits, maar die speel ik ook op festivals.”

“Mensen zitten nu twee uur naar dingen te luisteren die ze niet kennen. Ik ben een keer bij Dylan geweest, die deed dat ook. Maar je aandacht verslapt, omdat hij niks erbij zegt. Dat heb ik ook een hele tijd gedaan.”

Boeijen realiseerde zich echter dat het publiek een bepaalde inleiding wenst bij zijn muziek, zeker de minder bekende liedjes. “Nu zeg ik heel veel op het podium en dat wordt erg op prijs gesteld.”

Dan doet de zanger een opmerkelijke bekentenis. “Ik heb een hekel aan veel Nederlandstalige muziek”, terwijl op de achtergrond het door Daniel Lanois geproduceerde Dylan-album Oh Mercy klinkt.

Maar wat vindt Boeijen dan van een evenement als Vriend van Amstel Live? “Dat zeg ik niet”, lacht hij. “Maar het is leuk om elkaar daar te ontmoeten.” Wel denkt hij dat het de acceptatie van Nederlandstalige muziek vergroot. “Toen Kronenburg Park uitkwam, riepen mensen dat ze het niet konden verstaan. 25 jaar later vindt iedereen het mooi.”

Frank Boeijen is nog tot en met 28 mei te zien in diverse steden. Bekijk hier waar je hem nog kunt zien optreden.