Sarah Janneh had heel ver moeten komen, blijkt als NU.nl haar spreekt. De actrice heeft namelijk jarenlang Wie is de Mol? gespeeld met klasgenoten van de toneelschool. "Erg hè? Ik heb gewoon jarenlange training gehad en het heeft nergens toe geleid", lacht ze.

Janneh is de eerste afvaller van het 23e seizoen, een twijfelachtige eer voor wie groot fan is van het programma. "Ik ben echt extreme fan en heb heel wat seizoenen gezien. Dit was mijn grote droom. Toen ze belden of ik mee wilde doen, was ik ook helemaal in shock. Dus ja, ik was echt verdrietig dat ik weg moest."

Je kreeg vrij onverwacht een kans om terug te keren, de verbazing stond duidelijk op je gezicht. Toch denk ik dan: er staan allemaal camera's omheen, verwachtte je het echt niet?

"Ik wist dat er dit jaar weer een afvallershotel was en dat ik dus niet direct naar huis hoefde, dus dat was geen verrassing. Maar alles ging zo snel. Na dat rode scherm liep ik weg en hoorde op de achtergrond de rest juichen dat ze door waren. Nou, hoppa: negen dolken in mijn rug, haha. En dan word je in een busje gezet. Ik had mijn zender nog om, dus ik geloofde niet dat dit het was. Mijn intuïtie vertelde me dat ik er niet uitlag. De crew liet niks blijken en de kandidatenbegeleider zei dat ze er echt alleen maar bij was als iemand echt uit het spel lag. Dus dan ga je toch weer twijfelen. Ik had er echt stress van, wilde alleen maar dat busje uit en op z'n minst een sigaretje roken, maar dat mocht niet meteen bij aankomst bij het hotel. Natuurlijk zag ik die camera's en vond ik het een beetje raar dat de begeleider niet meeging om in te checken. Maar ik dacht dat het net zoiets als vorig jaar was, dat de afvallers een uitnodiging kregen van de Mol om bij de onthulling te zijn. Die verbazing was niet gespeeld."

"In een uur gebeurt er dan zo veel. Je gaat weg, je hebt last van die dolken en hoort daarna meteen dat je toch weer mee mag doen. 'Wat is dit jongens?' heb ik toen geroepen, maar wat je niet op tv zag is dat ik vervolgens in tranen uitbarstte. Je voelt gewoon duizend emoties tegelijk."

De volgende ochtend werd je voor een spiraal gezet en moest je proberen jezelf terug in het spel te krijgen. En dan lukt het je tot 90 procent te komen, maar blijkt het niet genoeg om terug te keren. Hoe was dat?

"Heel eerlijk: die tweede keer afvallen was pijnlijker dan de eerste. Want weet je: die eerste keer heb je het echt zelf in de hand voor je gevoel. Nu had ik alles goed gedaan, maar zat de groep me in de weg. We hebben gisteren met z'n allen teruggekeken en toen werd me pas duidelijk hoe lastig de opdracht was. Hoor je mij zeggen: 'Nou ja, aan mij heeft het niet gelegen'. Haha. Die mensen hebben door mij onder stroom gestaan, zo erg. Ik was daar ook helemaal niet mee bezig. No mercy. Nee grapje, ik was dat gewoon vergeten. Die stroomschokken bleken nog echt pijn te doen ook hè, mensen zijn echt op hun knieën gevallen."

"Weet je wat ook moeilijk was? Ik moest bijna een uur wachten na het doen van die spiraal. Dat is niet gek, want ze maken televisie. Maar al die tijd dacht ik: ik ben er, ik ga door. En de crew stond daar met stalen gezichten. Pas toen Rik kwam keken ze naar de grond."

Dat lijkt me slopend.

"Ik was echt bloedchagrijnig. Maar vrij snel daarna ging de knop om: ik hoefde in ieder geval niet naar huis en ik wilde gewoon zoveel mogelijk van Zuid-Afrika zien."

Vrij snel daarna viel ook Froukje af. Was dat fijn?

"Ja natuurlijk, dan ben je in ieder geval niet meer alleen. En zo blijf je verbonden met het spel. Met iedere afvaller die erbij komt, krijg je ook een extra puzzelstukje. En het is echt een heel leuke groep, we hebben gisteravond ook weer met z'n allen teruggekeken. Het is echt een band voor het leven die daar ontstaat."