Zeventien dagen in de expeditie en dan afvallen voor het samensmeltingsdiner: niemand wil dat meemaken. Als je dan ook nog het grootste gedeelte van de tijd op Afvallerseiland hebt gezeten en op een eiland zit waar nog minder te doen is én weinig eten is, valt het allemaal nog zwaarder.

Toch moest er iemand afvallen. John de Bever was degene die het zoveelste slachtoffer werd van een balkproef.

Je verliest het duel en moet weg, wat gaat er dan door je heen?

"Ik ben een sportief verliezer en schakelde snel om, ik ben niet negatief ingesteld. Nu kon ik tenminste naar huis, een frikadel speciaal eten. Ik had er echt wel vrede mee, eigenlijk meteen. Weet je, je moet geluk hebben in dit spel en zo'n proef kun je wel oefenen, maar dan nog telt geluk mee."

"Ik ben heel blij dat ik mee heb mogen doen. Expeditie Robinson is een enorme productie, het is idioot dat ze nog nooit een Televizier-prijs hebben gewonnen. Ik zou ook zo weer meedoen. Je ziet ook dat die oud-deelnemers een voordeel hebben, want ze zijn nergens meer door verrast. Dat is handig voor een volgende keer, dan weet je al hoe alles een beetje loopt."

Wat ging er mis?

"Ik stond verkeerd, dat merkte ik meteen. Ik dacht dat het handig was op mijn ene been te gaan staan. Dat had het andere moeten zijn. Ik had nog nooit op zo'n balk gestaan en was gewoon de slechtste, daar hoeven we niet ingewikkeld over te doen."

"Natuurlijk had ik het kunnen oefenen, maar ik wilde er blanco ingaan. Ik heb alleen geoefend hoe je een kokosnoot moet openen, maar toen bleek dat we naar Kroatië gingen en had ik daar niks aan. Het is niet anders."

Hoe was het om weer thuis te komen?

"Ik heb heel veel positieve reacties gehad, van kinderen van vijftien die ineens weten wie ik ben. Dat is leuk. En dat er mensen nu zeggen dat ik daar alleen maar een beetje heb gezeten op dat eiland: laat ze dat maar zeggen. Ze filmen een heleboel, maar de kijker ziet niet alles en denkt dat ik lui ben."

"Ik was de houthakker, maar dat zag je niet terug. Net zoals ik met Sieneke heb gezongen, of dat we met z'n vieren, met Rob (Geus, red.), Sieneke en Jasmine (Sendar, red.) gezellig in ons zelfgebouwde tentje sliepen. Ik werd een beetje een typetje, maar dat is met iedereen. Ik zit er niet mee."

"Ik moest even wachten voor ik naar huis kon en heb in 2,5 dag wel iets van tien taarten gegeten, want die frikadel speciaal hadden ze niet in Kroatië. Ik was echt blij dat ik weer naar huis kon. Van tevoren had ik niet verwacht dat ik er zeventien dagen zou zitten en ik was blij dat ik naar mijn man en de hondjes kon."

"En dat ik weer gewoon kon slapen: door de slangen en ratten sliep ik 's nachts niet, ik lag met mijn ogen open. Alleen overdag lukte het soms een beetje."

Wat had je achteraf anders willen doen?

"Niets. Ja, ik had op mijn andere been moeten gaan staan. Maar ik ben gewoon mezelf geweest. Ik ben soms irritant en arrogant, maar ik ben ook lief en speel het spel met humor. En ik heb genoten van de lieve mensen, ik heb met al die meiden ook nog contact. Ik ben al langs geweest bij Annemiek (Koekoek, red.) op de boerderij, heb met Anouk (Maas, red.) en met Eva (van de Wijdeven, red.) gegeten."

"Ik vond het heerlijk dat niemand een telefoon had en dat je dus met elkaar moet praten, of niet. Ik heb zelf nog een oude Nokia en in een restaurant pakt iedereen altijd de smartphone erbij. Nu op dat eiland kletsen zonder dat, ik vond dat mooi."

Wie komt het sterkst over?

"Met Expeditie is het niet alleen dat je een echte Robinson moet zijn, je moet ook het spelletje kunnen spelen. Ik wilde eerlijk zijn, maar dat werkt niet altijd. Ik hoop dat Anouk wint, zij heeft mij van alles geleerd en we hebben mooie gesprekken gevoerd. Anouk en Annemiek zitten echt in mijn hart."