"De jongen moet natuurlijk wel weten waarover hij praat", schrijft Trouw in 1987 over de reis de prins dan gaat maken. "Het is een deel van zijn opvoeding voor zijn toekomstige taak."

Voor Willem-Alexander is het de eerste keer dat hij de toenmalige Nederlandse Antillen bezoekt. Net als bij Amalia is de reis bedoeld als kennismakingsbezoek. Als toekomstig staatshoofd moet je wel de landen kennen waar je hoogstwaarschijnlijk later koning(in) van wordt.

"Een informele rondreis, die is bedoeld om de koningin en prinsen op een ongedwongen manier in contact te laten komen met zoveel mogelijk Antillianen en Arubanen", staat in de aankondiging van het bezoek, dat twee weken duurt. Net als de rondreis die Amalia nu maakt.

Op het programma staan voor Willem-Alexander en zijn ouders zo'n honderd bezoekjes en activiteiten gepland. Een vol programma dus, binnen een tijdsspanne van twee weken. De Volkskrant omschrijft de agenda als "eenvoud". "Geen parades, geen shows en relatief weinig officiële diners." In totaal kost het bezoek zo'n 250.000 gulden.

Volgens Don Martina, destijds premier van de Nederlandse Antillen, is dat het geld het meer dan waard. "Het zal zeker de relaties verstevigen", vertelt hij aan Volkskrant. "Hierdoor worden het onderlinge begrip en de bereidwilligheid om elkaar bij te staan vergroot."

Het koninklijk gezin wordt overal warm ontvangen, zo is te lezen in krantenartikelen uit 1987. Maar grote mensenmassa's stromen niet toe. "De belangstelling is niet bijster groot", schrijven de kranten over het bezoek. "De koningin, haar man en haar zoon worden met groot enthousiasme opgewacht, maar veel mensen brengt het koninklijk bezoek niet op de been."

De straten zijn versierd en in de etalages hangen portretten van koningin Beatrix en de prinsen. "Maar geen oranje strikjes, vlaggetjes en lintjes. Een spontaan Oranje boven wordt niet ingezet."

Smartphones zijn er natuurlijk nog niet, dus moeten mensen paraat staan met hun fototoestel om een kiekje van de Oranjes te maken. Op Bonaire zijn alle fotorolletjes zelfs uitverkocht. "Meer dan tienduizend inwoners hebben maar één dag om de hoge gasten te fotograferen", schrijft het Algemeen Dagblad.

De bewoners zijn alleen niet tevreden als hun lange wachten niet wordt beloond. Ze krijgen slechts zo'n twee minuten de tijd om hun gewenste snapshot te maken.

De reis die de koninklijke familie in 1987 maakt, lijkt eigenlijk heel erg op het bezoek van Willem-Alexander, Máxima en Amalia nu. Ze bezoeken lokale projecten, duiken in de geschiedenis van de eilanden en bekijken de plaatselijke natuur.

Bij een bezoek aan papegaaivissen zou Willem-Alexander alleen oog hebben gehad voor het koraal. Een hofdame zorgt er daarom voor dat er een aangespoeld stuk koraal mee naar huis gaat (iets dat inmiddels verboden is).

Ook doen ze een tour door een gebied met flamingo's, iets waar dierenorganisaties nu hun wenkbrauwen over zouden optrekken. Eigenlijk mag de rust van de vogels niet worden verstoord, maar voor de jonge prins wordt een uitzondering gemaakt.

Het bezoek wordt afgesloten met een moment voor de pers. Waar er nu bijna veertig journalisten meereizen met de Oranjes, mogen destijds alleen de NOS en persbureau ANP vragen stellen. "Een bescheiden opzet, om de prins geleidelijk te laten wennen aan dit soort bijeenkomsten", schrijft NRC.

De kroonprins ziet de reis als het begin van zijn toekomstige koningschap. "Het is een ongelooflijk klein gedeelte van een heel lange voorbereiding die begonnen is met deze reis", zegt Willem-Alexander op zijn eerste persconferentie. "Ik vond het een hoogtepunt."