De dikte van de ozonlaag, die ons beschermt tegen schadelijke uv-straling, varieert van plaatst tot plaats en is seizoensgebonden. Schadelijke stoffen, zoals gassen uit airco's en koelkasten, veroorzaken afbraak van ozon, waardoor een gat in de ozonlaag ontstaat. Dit gebeurt vooral boven Antarctica.

In 1987 werd in het Montrealprotocol afgesproken om de uitstoot van de ozonafbrekende gassen te verminderen. Dat heeft ertoe geleid dat het ozongat deze eeuw niet groter is geworden. Er zijn langzaamaan ook tekenen van een krimp van het gat. Maar de expert zegt ook dat het daadwerkelijke herstel van de ozonlaag pas vanaf 2050 zal plaatsvinden.

Dat duurt zo lang doordat ozonafbrekende stoffen wel honderd jaar in de atmosfeer aanwezig kunnen blijven voordat ze worden afgebroken. Daardoor is de aanwezigheid van de schadelijke stoffen nog maar licht afgenomen, terwijl de uitstoot daarvan al lang is gestopt.