Het Verenigd Koninkrijk heeft hetzelfde einddoel als de Europese Unie: in 2050 volledig klimaatneutraal zijn. Maar de Britten kozen afgelopen jaar een ambitieuzer tussendoel voor 2030: hun uitstoot moet dan 68 procent onder het niveau van 1990 liggen, in plaats van de Europese 55 procent.

Toch zullen ze minder moeite hebben om hun ambitieuzere 2030-doel te halen.

De Britse uitstoot van broeikasgassen lag vorig jaar 51 procent onder het niveau van 1990, de onze 24,5 procent. Ook in absolute cijfers blijft dat beeld overeind: een gemiddelde Brit stoot jaarlijks 4,5 ton CO2 uit, een Nederlander ongeveer twee keer zo veel. Het EU-gemiddelde zit daar tussenin.

Opvallend is dat het Verenigd Koninkrijk, als rijk industrieland, inmiddels precies op het mondiale gemiddelde zit. De uitstoot van de gemiddelde Brit is daarmee bijvoorbeeld ook lager dan die van de gemiddelde Chinees (maar nog wel bijna drie keer zo hoog als die van een gemiddelde inwoner van India).

Je kunt wel zeggen dat de Britten van ver komen. Steenkoolwinning in Engeland en Wales vormde in de negentiende eeuw het startschot voor de Industriële Revolutie. De piek in de Britse CO2-uitstoot volgde veel later, in 1973. Ook toen was de Britse economie nog sterk afhankelijk van steenkool.

Die tijd is ver voorbij. Volgens plan zal de laatste kolencentrale in het Verenigd Koninkrijk in 2024 sluiten - zes jaar eerder dan in Nederland.

De resterende kolencentrales zijn al bijna niet meer nodig: afgelopen jaar leverde steenkool nog slechts 1,6 procent van de Britse elektriciteit. Dat komt deels door de uitzonderlijk lage gasprijzen in 2020, waardoor we ook in Nederland minder steenkool stookten.

Niet windmolens of kerncentrales, maar consistentie is het grote klimaatgeheim van de Britten. In 1990 was Margaret Thatcher nog aan de macht, daarna volgden rechtse en linkse kabinetten elkaar op. Als je kijkt naar de CO2-grafiek, maakte dat eigenlijk geen verschil - die vertoont een gestage daling, die vooral sinds 2008 sterk versnelt.

Nederland steekt daar flink bij af: onze CO2-uitstoot lag tot 2018 nog op het niveau van 1990. We reduceerden wel 'overige broeikasgassen', zoals methaan en lachgas, maar dat deden de Britten ondertussen ook.

In het Britse klimaatbeleid zijn de accenten wel verschoven. Aanvankelijk werd winst geboekt door energieverspilling aan te pakken en deels over te stappen van kolen- op gascentrales.

Inmiddels trekt duurzame energie de transitie, en daalt ook het gebruik van olie en gas. Afgelopen jaar werd in het Verenigd Koninkrijk voor het eerst meer elektriciteit opgewekt uit duurzame energie dan uit fossiele brandstoffen. In Nederland leverde duurzame energie een kwart van de stroom (11 procent van de totale energievraag).