Bezorgde ouders dreigen hun kind thuis te laten. En er is een petitie gestart om de Week van de Lentekriebels uit het lesprogramma te schrappen.

Volgens Elsbeth Reitzema, expert seksuele vorming bij kenniscentrum Rutgers, zijn er ieder jaar wel een aantal bezorgde ouders. "Maar dit jaar heeft het een wel heel andere wending genomen. Er gaan verhalen de ronde dat wij kinderen zouden leren hoe ze moeten pijpen, maar daar is absoluut niets van waar."

Als het gaat over praten over seksualiteit is het van belang aan te sluiten bij de ontwikkeling van kinderen en de vragen die ze hebben, weet Reitzema. Het is volgens haar beter daar al op jonge leeftijd mee te beginnen.

Linda Hauer is consulent seksuele gezondheid en relatie- en systeemcoach bij het Seksualiteitsbureau. Ze sluit zich aan bij Reitzema. "Mensen kijken me vaak vreemd aan als ik dat zeg, maar ik heb het dan niet over wat wij als volwassenen zien als seks."

Waarover dan wel? Om te beginnen is het volgens Hauer belangrijk om jonge kinderen van een jaar of drie te leren wat het verschil is tussen een jongens- en meisjeslichaam.

"En sta stil bij plekken waar het fijn is om aangeraakt te worden en door wie, denk bijvoorbeeld aan papa en mama of oma en opa." Volgens Hauer is de ondergoedregel een goede manier om dat te doen. "Zo leer je ze onderscheid maken tussen wie je daar wel en wie je daar niet mag aanraken."

Juist door er al op jonge leeftijd met kinderen over te praten, leer je ze het belang van grenzen aangeven, lichamelijke integriteit en ontdekken wat je fijn vindt. "Stel: je zoon of dochter zit op een bankje tussen twee kinderen gepropt en vindt dat niet prettig. Grijp dat moment dan aan door te zeggen dat het oké is dat het zich zo voelt, en hoe het daar woorden aan geeft."

Volgens Reitzema hebben ouders de neiging om termen als vulva of piemel uit de weg te gaan. "We zien bijvoorbeeld dat als zij met hun kinderen verschillende lichaamsdelen langsgaan, wel de ogen en de neus worden genoemd, maar ze vanuit daar meteen doorgaan naar de knieën. Juist door het wel te benoemen, leer je ze dat dat deel van hun lichaam hun geslacht is en weten ze het beter uit te leggen, mocht er iets mee gebeuren."

Ouders vinden het soms ongemakkelijk om met hun kinderen over seks te praten, omdat zij weten hoe het is om seks te hebben, zegt Reitzema. "Dat willen zij liever niet in verband brengen met hun kinderen. Maar zij vergeten dat dat niet is hoe kinderen tegen seksualiteit aankijken en dat die kinderen niet die volwassen seksuele gevoelens hebben."

"Als je vertelt dat de piemel in de vagina gaat en dat op die manier een zaadcel een eitje kan bevruchten, zullen ze dat van je aannemen. Volwassenen weten welke gevoelens daarbij horen, kinderen niet en die kunnen er dus gewoon over praten."

Seksuele voorlichting is volgens de consulent meer dan praten over veilige seks en het voorkomen van soa's. "We zijn (bijna) allemaal seksuele wezens. We zouden de uitleg over wat een gezond seksleven is, meer moeten vervlechten in ons dagelijks leven. Net zoals we jonge kinderen stukje bij beetje leren over het belang van bijvoorbeeld gezonde voeding, zouden we dat ook stap voor stap moeten doen als het gaat over seks."

Hauer zou het niet aanraden daar thuis een speciaal moment van te maken. "Dat is voor niemand leuk." Beter is het om dat al van jongs af aan geleidelijk te doen. Reitzema voegt daaraan toe dat kinderen op hun achtste jaar al zo ontwikkeld zijn, dat ze snappen wat je zegt. "Door uit te leggen wat seks is, geef je ze een positieve boodschap mee, namelijk dat het een gewoon onderwerp is om over te praten."

Als kinderen een gezonde seksuele ontwikkeling doormaken, maakt dat ze weerbaarder, vervolgt de expert. "Onderzoek laat zien dat jongeren die relationele en seksuele vorming hebben gekregen, ook later beginnen met seks, namelijk wanneer zij daar zelf aan toe zijn. Zij kunnen dan beter hun wensen en grenzen aangeven."

Het is volgens Hauer onverstandig om pas in de puberteit te beginnen met praten over seks. "Pubers willen zich dan juist losmaken van hun ouders, terwijl ouders andersom dan ineens van alles willen weten. Dat schiet niet op." Juist door het op een organische manier aan te kaarten, de aanleiding zou bijvoorbeeld een programma op tv kunnen zijn, leer je kinderen dat het oké is om ernaar te vragen.