Haar eigen gezin is compleet met twee dochters en een zoontje. Ze is al jaren gelukkig getrouwd met Maykel en werkt als gymdocent op een basisschool. Meer huisje-boompje-beestje kan het niet, toch kreeg het leven van het jonge gezin drie jaar geleden een bijzondere wending.

Paula bood een jeugdvriend van haar man aan om een kindje te dragen voor hem en zijn echtgenoot. Inmiddels is ze vijf maanden zwanger van een baby die zal opgroeien in een ander gezin.

Ze had drie voorbeeldige zwangerschappen en drie fantastische thuisbevallingen. Een vierde kindje wilde ze niet, maar ze vond zwanger zijn zo leuk, dat ze dat nog eens wilde meemaken. Dat besprak ze met haar man.

"We hebben nooit actief gezocht naar een stel voor wie we dit konden doen, maar hebben draagmoederschap wel serieus besproken. Toen ik hoorde dat een jeugdvriend samen met zijn man een kindje wilde, hebben we de stoute schoenen aangetrokken en ze benaderd."

Paula en haar man lieten het stel weten dat ze graag iets wilden betekenen. "En toen begon het vele praten. Ik wilde niet zwanger worden van een eigen eicel. Dat kwam te dichtbij en en dan is het lastiger om na de geboorte afscheid van de baby te nemen."

"We besloten te gaan voor hoogtechnologisch draagmoederschap: een traject waarbij ik door middel van ivf zwanger zou worden van een eiceldonor. We legden alles notarieel vast, zodat het duidelijk is wat ieders rol is in het traject en het leven van het kind. Ook legden we vast dat ik na elke mislukte poging zelf mocht besluiten of ik het nog een keer wilde proberen."

Het ziekenhuistraject was intens. "De behandelingen vond ik meevallen. Het ging om het terugplaatsen van de ontstane embryo's en daar voelde ik niets van. Maar na drie mislukte pogingen vroeg ik me wel af hoeveel pogingen ik nog wilde ondernemen. Elk uur dat ik in de kliniek was, kon ik niet bij mijn gezin zijn. Na een klein half jaar heen en weer reizen naar de kliniek en vier ivf-pogingen, was het gelukkig raak. Ik was zwanger."

Nu haar dikke buik te zien is, komt ze geregeld in verwarrende situaties terecht. "Toen ik de tandarts vertelde dat ik zwanger was, zei die tegen de kinderen: 'Wat leuk dat jullie een broertje of een zusje krijgen!' Dat dat niet het geval is, daar snappen mensen niets van."

"Soms kies ik er bewust voor om niet uit te leggen dat ik draagmoeder ben. Mensen zijn soms in shock. Draagmoederschap komt in Nederland niet veel voor en mensen weten soms niet goed hoe ze daarop moeten reageren. De emotionele veiligheid van mijn gezin staat voorop. Daarom vertel ik mijn verhaal wel, maar houd ik mijn achternaam en woonplaats voor mezelf."

Geld krijgt ze niet voor het draagmoederschap. De mannen vergoeden wel alle onkosten. "Alles wat ik tijdens deze zwangerschap nodig heb, wordt door de vaders van de baby betaald. Zo heb ik laatst positiekleding aangeschaft, want dat had ik na de komst van mijn jongste allemaal weggedaan. Maar babyspullen zoals kleertjes en een box hoef ik natuurlijk niet te kopen."

Paula wil bevallen in een kraamhotel. "Ik had prachtige thuisbevallingen van mijn eigen kinderen, maar deze bevalling wil ik bewust niet thuis meemaken. Na de geboorte van de baby wil ik graag met het kindje kennismaken en haar op mijn borst leggen. Ik denk dat dat belangrijk is. Maar als ik ben bijgekomen van de bevalling en alles gaat goed met de baby, dan is het de bedoeling dat ze met haar papa's mee naar huis gaat."

Ze hoopt op een soepele bevalling en goed herstel, maar is ook realistisch: "Mijn droombevallingen garanderen niet dat het nu weer zo goed gaat. Wie weet krijg ik wel een keizersnee waarvan ik lichamelijk veel langer moet herstellen."

Het enige waar ze tegenop ziet, is herstellen zonder de afleiding van een kersverse baby, "Stuwing, bloedverlies, naweeën: normaal gesproken leidt je kindje je hiervan af, maar naast mijn kraambed staat straks geen wieg. Ik stel me hier nu al op in, maar dat zal best lastig zijn. Gelukkig krijg ik wel kraamzorg en heb ik een normaal zwangerschapsverlof."

Haar eigen kinderen vinden het geweldig dat ze zwanger is. "We vertellen ze dat ik draagmoeder ben, zodat papa's oude vriend ook een eigen gezin kan krijgen. Dat wij dit als gezin aan een homostel kunnen schenken, vinden we allemaal erg waardevol."

"Ik ben trots op hoe bewust we deze zwangerschap met z'n vijven meemaken. Het blijft magisch om zo'n klein wonder te voelen trappelen in je buik. En natuurlijk ga ik straks met mijn man en de kinderen bij dit kindje en haar vaders op kraambezoek. Dan kan iedereen de baby zien die negen maanden lang bij ons was."