Pool is door haar Franse moeder en Nederlandse vader tweetalig opgevoed. Toch wist ze als kind al zeker dat ze niet in Frankrijk wilde wonen. "Toen ik acht jaar was zijn mijn ouders met mij naar Frankrijk verhuisd, maar dat liep uit op een fiasco. Ik kon mijn draai niet vinden en had 's nachts zulke heftige nachtmerries, dat we na vier maanden terugkeerden naar Nederland."

Ze kreeg een broertje en woonde met haar gezin in Alphen aan den Rijn. "Mijn ouders hadden nog steeds de wens te emigreren. Maar omdat ik op de middelbare school zat, vonden mijn ouders het gelukkig geen handige tijd om naar het buitenland te verhuizen. Toch vonden ze toen ik zestien was hun droomhuis in Frankrijk. Ze wilden niets liever dan met het hele gezin een nieuw leven starten. Ik voelde meteen dat ik niet mee wilde."

Maar het was niet makkelijk om haar besluit met haar ouders te delen. "Ik was minderjarig, dus dat werd een flinke confrontatie. Mijn ouders hadden niet verwacht dat ik zo stellig zou zijn, maar ik had uitgezocht dat ik ondanks mijn leeftijd niet verplicht was om mee te gaan. In paniek heb ik mijn oom en tante gebeld, die drie straten verderop woonden. Ik zei dat ik een plek nodig had om te wonen en vroeg of ik bij ze mocht intrekken."

Pools oom en tante besloten hun nichtje in huis te nemen. "Toen ik nog thuiswoonde waren mijn ouders vaak weg, dus daar word je als kind een praktisch type van. Ik was al lang gewend om mijn eigen boontjes te doppen, maar was erg blij dat mijn oom en tante me wilden opnemen in hun gezin. Achteraf zeiden ze dat ze niet het gevoel hadden dat ze nee konden zeggen. Je bent familie, dus staat voor elkaar klaar."

Niet iedereen was tevreden met de beslissing van Pool. "Mijn vader en moeder waren niet blij. Ze hadden moeite met mijn keuze om in Nederland te blijven. Ze hadden gehoopt en verwacht dat ik met ze mee zou gaan. Ik moest ze ervan overtuigen dat ik van ze hield, maar dat het tijd was om mijn vleugels uit te slaan."

De eerste maanden bij haar oom en tante in huis verliepen niet probleemloos. "We moesten het eerste half jaar erg aan elkaar wennen. Mijn oom en tante hadden ineens een tiener in huis, terwijl ze in alle rust samenwoonden. Ondanks de strubbelingen had ik na de verhuizing wel meteen het gevoel dat ik er minder alleen voor stond. Ik kon met al mijn vragen bij ze terecht en ze hebben mij met veel liefde meegenomen in hun gezinsleven."

Afstand nemen van haar ouders deed haar goed. "Hoewel ze het niet eens waren met mijn besluit, zorgde de afstand van 800 kilometer ervoor dat onze relatie beter werd. Mijn ouders zijn chaotisch en kunnen lastig orde bewaren; daar was ik vanaf en dat deed me goed. Tegelijkertijd ontdekte ik dat mijn oom en tante veel om me gaven en altijd voor me klaarstonden."

Pool woonde ruim zeven jaar bij haar oom en tante in en ziet ze als haar tweede set ouders. "Ze waren er als ik met tranen in mijn ogen thuiskwam omdat mijn verkering uit was gegaan, hielpen me tijdens de eerste 'problemen' op carrièregebied en hielpen me toen ik 25 was met verhuizen naar mijn eerste eigen huis. Deze mijlpalen hebben mijn ouders moeten missen, maar ik bel ze geregeld om ze een update te geven van mijn leven in Nederland."

Pool werkt nu als freelance marketeer en heeft een relatie en samenwoonplannen. Haar oom komt geregeld op de koffie. "Dat is iets wat mijn ouders niet kunnen doen en daar zijn ze best jaloers op. Maar ik juich het toe dat ze hun hart hebben gevolgd en een leven hebben opgebouwd in Frankrijk. Als ze niet waren gegaan, hadden ze spijt gekregen. Als ik met ze was meegegaan, was ik niet zo gelukkig geworden als ik nu ben."