"Het klonk zo goed: ik zou een stap terugzetten in mijn carrière en tijdelijk minder gaan werken zodat ik thuis kon zijn met de kinderen. Inmiddels zijn ze zes maanden en twee jaar oud en steeds vaker heb ik een verontrustend gevoel diep van binnen. Ik ben stikjaloers dat mijn man wel iedere dag naar zijn werk mag en ik thuis 'moet' blijven", vertelt Lieve (achternaam bekend bij redactie).

"Ik was geen kostwinner voordat ik moeder werd, maar tegenwoordig bestaat mijn bijdrage uitsluitend uit zorgen voor het huishouden en voor de kinderen. Ik weet dat ik in veel opzichten geluk heb, maar het feit dat ik niet langer een professioneel gelijke ben, vind ik moeilijk te verkroppen."

Momenteel is Lieve fulltime moeder. "Ik mis het om mijn hersenen aan het werk te zetten en vind thuis zijn met mijn kinderen vaak helemaal niet leuk. Aan het einde van de dag kan ik geen kinderliedje meer horen, zijn mijn armen moe van het tillen en wiegen en kan ik letterlijk alweer opzien tegen de dag erna. Dit moet toch leuk zijn?"

Dorien Yassa komt dit vaker tegen. Ze is gz-psycholoog en eigenaresse van een online psychologiepraktijk gespecialiseerd in het behandelen van psychische klachten rondom zwangerschap, geboorte en de eerste jaren van het moederschap.

"Vroeger werd van vrouwen verwacht dat zij met hun baan stopten na hun trouwen. In relatief korte tijd is er veel veranderd. Er is meer flexibiliteit in de verdeling van taken of het aantal uren dat ouders werken. Het thuisblijven als moeder is nu vaak een 'bewuste' keuze geworden."

"Wanneer iets als een keuze wordt beschouwd, vinden we ook dat het leuk moet zijn. Want waarom zouden we 'bewust' voor iets kiezen als het niet leuk is? Het kan lastig zijn om aan te geven dat het tegenvalt, zeker als een partner andere verwachtingen heeft rondom het ouderschap."

Lieve: "Mijn partner heeft een zeer goede baan waardoor het financieel niet nodig is dat ik weer ga werken. Hij vindt het heel waardevol dat onze kinderen tot de basisschool zoveel mogelijk thuis met mij zijn en stimuleert me dan ook totaal niet om weer te gaan werken. Wat hem betreft is dit 'traditionele plaatje' perfect, terwijl ik steeds sterker voel dat ik het niet op deze manier wil."

"Ik zou Lieve willen adviseren om juist stil te staan bij haar eigen wensen en behoeften", zegt Yassa. "Wat zou zij graag willen? En op welke manier zou zij haar leven willen inrichten, als moeder maar ook gewoon als persoon?"

Volgens Lieve reageren andere vrouwen soms met afgunst dat zij in zo'n 'relaxte' positie zit en vinden ze dat zij niet mag klagen. Tegen haar man durft ze ook niks te zeggen, uit angst dat hij haar ondankbaar vindt.

"Hij zorgt ervoor dat het ons aan niks ontbreekt en is er juist heel trots op dat we het op deze manier hebben geregeld. Hij zette dit jaar de ene na de andere grote stap in zijn carrière en ik kan het steeds slechter opbrengen om echt blij voor hem te zijn. Onzekerheid, wrok en jaloezie wegen zwaarder."

Hoewel Yassa begrijpt dat het een lastig onderwerp kan zijn, is het volgens de psychologe wel van groot belang dat partners er regelmatig over praten. Vooral omdat wensen en behoeften in de loop van de tijd kunnen veranderen.

"Blijf dus open communiceren over wat je beiden graag zou willen in het leven. Wat zou je graag samen willen doen? En wat zijn persoonlijke behoeften? Kijk hoe je hier in je dagelijks leven op een praktische manier invulling aan kan geven en maak concrete afspraken. In het gezinsleven is het vooral zoeken naar een manier die bij jullie als gezin past, in plaats van hoe het plaatje eruit 'hoort' te zien."