Zelf groeide Wijers (34) op in een huis vol kinderen die kwamen en gingen. Haar moeder was een van de eerste gezinsouders van Nederland en oprichter van het Wilmahuis in Zoetermeer.

Sinds twee jaar staan de deuren van haar eigen huis ook open. Samen met haar man Vincent (50) en zoontjes Lenn (7) en Riff (4) biedt ze een thuis aan de broers Julius (13) Giovanni (7) en de peuters Jace-Lynn (2) en Giuliano (2). Vincent heeft uit een eerdere relatie twee zonen (18 en 16).

Het zorgen voor anderen zit in Wijers' bloed en als kind verbaasde ze zich erover hoe het bij vriendinnen thuis ging. "Dat je na een dag spelen om vijf uur te horen kreeg dat je niet mee kon eten, omdat daar niet op gerekend was. Bij ons thuis ging om 17.45 uur de telefoon en een half uur later stond er een nieuw kind op de stoep. Dan groei je op een hele andere manier op. Ik ben flexibel en gewend om alles wat ik heb te delen."

Nadat Wijers jarenlang als hulpverlener op diverse leefgroepen had gewerkt, besloot ze drie jaar geleden haar werk thuis voort te zetten. Op dit moment biedt ze een thuis aan vier kinderen.

"De gezinnen waaruit deze kinderen komen zijn liefdevol, maar er is vaak sprake van complexe problematiek waardoor ze niet thuis kunnen wonen. We geven ze hier een veilig thuis met structuur, grenzen en duidelijke kaders." Haar man Vincent was chef en is sinds kort, na het afronden van de opleiding, ook gezinsouder.

Haar zoontjes Lenn en Riff vinden het geweldig dat ze altijd thuis is. "Mama werkt niet, hoor ik ze tegen vriendjes zeggen. Mijn moeder was vroeger ook altijd beschikbaar en dat vond ik heel prettig." De keuze om zelf ook gezinsouder te worden was makkelijk gemaakt en ze is trots op wat ze in een paar jaar heeft neergezet, maar de start was allesbehalve makkelijk.

"Het begin was pittig", zegt Wijers. "Het eerste kind dat bij ons kwam wonen was een jongen met zeer complexe problemen. Door de lockdown zat ik al snel met alle kinderen thuis. Giuliano kwam daar als baby'tje van zes weken oud bij. Het waren tropenjaren, maar inmiddels is er rust en stabiliteit in ons gezin."

Het stel heeft de handen vol aan de twee peuters, van wie het meisje, Jace-Lynn, is geboren met het syndroom van Down. Het weerhield ze er niet van om afgelopen zomer met auto, caravan en kinderen naar Kroatië te vertrekken. "We proberen in de schoolvakanties met alle kinderen op pad te gaan."

Inmiddels zit het gezin weer in het schoolritme. "We leven op de klok. Om 8.10 uur stap ik op de bakfiets en lever ik de oudste kinderen af bij drie verschillende scholen. Om 14.30 uur is iedereen thuis en drinken we met z'n allen limonade. En om 17.00 uur eten we. Die structuur is belangrijk voor de kinderen en houden we elke dag aan."

Als de grote kinderen op school zijn, heeft Wijers thuis de zorg voor de kleintjes. "Na school gaan we met de kinderen naar zwemles, logopedie, fysio en voetbal. Als gezinsouder heb je naast de zorg voor de kinderen ook contact met de ouders en begeleid je de momenten dat ouders en kinderen elkaar zien."

Wijers noemt het parallel ouderschap. "We doen samen wat het beste is voor het kind. Zo kan een moeder met haar kind naar de kapper, maar soms is er niet meer mogelijk dan een half uur contact onder toezicht. Makkelijk is het niet altijd; voor moeders is het soms ingewikkeld dat ik in dit gezin de moederrol vertolk."

Ze is trots op hoe begripvol, open en liefdevol haar eigen kinderen Lenn en Riff zijn. "Het is niet vanzelfsprekend om je ouders te delen met kinderen die zomaar je leven in wandelen." De thuissituatie heeft ook voordelen: de jongens zijn altijd bij hun vader en moeder.

Als gezinshuisouder stopt je werk nooit. "Er is geen deur die je achter je dicht kan trekken. Je staat letterlijk dag en nacht klaar en natuurlijk loop ik er ook wel eens helemaal op leeg." Toch zou Wijers niets anders meer willen. "Dit is waar ik goed in ben en het fijnste dat ik met mijn leven kan doen."

Hoelang Julius, Giovanni, Jace-Lynn en Giuliano nog blijven? "Het verschilt per kind wat de toekomst brengt, maar ze wonen hier zolang ons gezin de beste plek voor ze is. En voor alle kinderen geldt dat ze bij ons mogen blijven tot ze volwassen zijn."