"De methode intuïtief eten bestaat al sinds '95 en is zeker geen dieet. Het draait helemaal niet om afvallen of gewicht", zegt psycholoog en diëtist Femke Buwalda. "We leven in een dieetcultuur waarin kinderen al jong meekrijgen: vooral niet te dik worden, dus niet te veel eten, let op je gewicht! Intuïtief eten gaat over leren luisteren naar je lijf en je eigen behoeften en signalen, in plaats van signalen van buitenaf. Kinderen kunnen dat van nature, maar wij leren het ze af."

Baby's zijn bijvoorbeeld een ster in intuïtief eten, vertelt Buwalda. "Ze huilen als ze een hongergevoel ervaren en stoppen met drinken als ze genoeg hebben. Maar al snel gaan we het als volwassenen reguleren voor ze. Het consultatiebureau zegt bijvoorbeeld wanneer je flessen moet afbouwen. Jij wil dat je kind per se drie hapjes groenten proeft of dat het zijn bord moet leegeten. Geef het eten geen macht. Vraag je kind regelmatig: "Wat wil je buik nu? Meer eten, of is het genoeg?" Vóélen dat je lijf van jou is en dat jij erop kunt vertrouwen, geeft kinderen een stevige basis voor de rest van hun leven."

Voedingspsycholoog Diana van Dijken ziet in haar praktijk veel volwassen vrouwen die een verstoorde relatie met voedsel hebben. "Ze gaan van dieet naar dieet, vinden zichzelf te dik, voelen zich schuldig als ze eten, gebruiken eten om gevoelens te dempen, of zijn juist heel strikt. Veel van hen hebben in hun jeugd vooral een negatieve sfeer ervaren als het om voeding ging. Door als ouder neutraal te praten over eten, eetmomenten gemoedelijk te houden en een kind te laten kiezen uit jouw gevarieerde aanbod, kun je dat zelf anders doen."

Psycholoog Buwalda sluit zich daarbij aan. "Door bepaald eten goed of slecht te noemen, gaat een kind zich schuldig voelen over wat hij wel of niet eet. Dat wat niet mag, krijgt bovendien een enorme aantrekkingskracht. Kinderen hebben al jong in de gaten dat grote mensen bang zijn dat ze te veel of slecht eten en daardoor dik worden, en dat dik fout is. 40 tot 50 procent van de kleuters is al ontevreden over bepaalde gedeeltes van hun lichaam. We leren kinderen niet dat je lichaam goed is zoals het is, dat variatie in lijven normaal is en dat eetbehoeften verschillen. Geef je kind vooral niet mee dat zijn gewicht iets is dat gerepareerd moet worden."

Volwassenen en kinderen die meer naar hun behoeften luisteren op eetvlak, gaan volgens Buwalda en van Dijken echt niet alleen maar koek en chips eten. "Onderzoek laat zien dat intuïtief eten juist een meer gevarieerd eetpatroon oplevert", zegt Buwalda. "Hoe gezonder de relatie met eten op jonge leeftijd, hoe minder beladen de keuzes die kinderen later zullen maken."

Buwalda adviseert om van eten een gedeelde verantwoordelijkheid te maken. "Jij bepaalt bijvoorbeeld het tijdstip en het aanbod, het kind kiest uit het aanbod waar hij biologisch gezien behoefte aan heeft en hoeveel. Kiest hij dus alleen de macaroni en de kaas? Prima, dan een keer geen rode saus of groenten."

En als dat bewust omgaan met eten niet altijd lukt in de ratrace van school, bso, zwemles, speelafspraakjes en sportclubs? Van Dijken: "Dat is ook gewoon het leven. Natuurlijk moeten de kinderen in de ochtend een beetje dooreten, want ze moeten naar school en jij naar je werk. Wat wel áltijd kan, is neutraal praten over eten. Niet belonen, troosten of compenseren met eten en veel gevarieerde producten aanbieden. Kinderen pakken dan wat goed voor ze voelt."