Tien-, elf-, twaalfjarigen die steeds minder slaap nodig hebben. Waar de ene ouder in een mum van tijd gewend is aan het feit dat zoon- of dochterlief tijd van de avonduren afsnoept, vraagt de ander zich wanhopig af wanneer hij of zij eindelijk tijd voor zichzelf heeft. Herkenbaar? Jazeker, reageerden veel moeders op sociale media.

Ook kinder- en jongerencoach Mariette Dietz begrijpt het maar al te goed. "Zeker aan het begin van deze fase, als kinderen een jaar of tien, elf zijn, kan het veel van ouders vragen als ze langer wakker zijn", zegt ze. "Ze hebben nog behoefte aan jouw aandacht, vragen om een spelletje of hangen om je heen."

"Het lijkt een beetje op het moment dat je peuter geen middagslaapje meer nodig had en jou daarmee die heerlijke, stille uurtjes in de middag afnam. Het goede nieuws: net als toen, komt er een moment dat je het leert accepteren als een nieuwe fase."

"Tegelijkertijd hoor ik een duidelijke behoefte in de vraag, namelijk: ik heb het nodig af en toe alleen te zijn en dat lukt niet meer nu mijn kind langer op is", gaat Dietz verder. "Ik zou deze moeder willen vragen: heb je andere momenten of manieren om toch tijd voor jezelf te vinden?"

"Door een uurtje te gaan wandelen, waarbij je partner de zorg voor het kind overneemt. Door overdag een vast moment te zoeken. Eerder op te staan misschien. Veel ouders hebben het idee dat ze altijd en overal voor hun kinderen moeten klaarstaan. Dat is niet zo, kinderen kunnen zichzelf vaak prima vermaken, zeker als ze zien dat jij je als ouder ook vermaakt."

Je schuldig voelen als je in de avonduren voor jezelf kiest, is echt niet nodig, vindt Dietz. "Gebruik dit moment liever om je kind te leren hoe je in jullie gezin met elkaar omgaat als het avond is; hoe je rekening met elkaar houdt als er al een dag op zit. Maak er een nieuw ritueel van."

"Kijk samen een leuke serie of doe een klein spelletje, laat hem of haar nog even iets voor zichzelf doen - bij voorkeur zonder schermpje - en sluit af met een appel, een kop thee of een klein koekje als teken dat het tijd is om naar boven te gaan. Op die manier blijft de avond overzichtelijk, zowel voor jou als voor je kind."

Wees in ieder geval duidelijk over waar de grenzen liggen, adviseert de kinder- en jongerencoach. "Is de vroege avond een mooi moment om je kind nog wat aandacht te geven, of juist om zelf iets te doen? Mag je kind alles overhoop trekken, of pakt het een (strip)boek? Is het een mooi moment voor huiswerk, of laat je je kind op de eigen kamer zijn? Bespreek het samen."

"Anderzijds: geniet er nog even van dat je kind bij je in de buurt is. Op deze leeftijd gaan de veranderingen snel. Nog even samen beneden zijn is ook een manier om je kind beter te leren kennen, gesprekken te voeren die je in de hectiek van de dag niet zo snel voert, een knuffel te stelen. Over een paar jaar is dat echt voorbij."

Wietske: "Mijn partner en ik lopen na het eten vaak samen een rondje. Even bijpraten of juist niets zeggen, en we hebben meteen onze beweging gehad.'

Juliet: "Doordeweeks gaat onze tweeling van twaalf jaar om 20.30 uur naar boven. Zonder schermen, lezen mag. Daarna is de avond echt van ons. Ik heb dat enorm nodig. Tijd voor ons geklets, suf bankgehang of het vouwen van de was."

Linda: "Ik ga een uurtje eerder naar bed en een uurtje eerder op. Kan ik in alle rust de dag opstarten met een kopje koffie."

Judith: "Na het eten pak ik een half uurtje voor mezelf: in bad of een rondje wandelen. De kinderen zijn dan toch bezig met hun huiswerk."

Jennieke: "Wij gedogen de kinderen in de avond. Klinkt wat onvriendelijk, maar het betekent dat ze zichzelf vermaken in een ander deel van het huis dan wij, meestal met sporten of huiswerk. Ze krijgen een dikke zoen als ze naar bed gaan, maar dat is het dan. Ze weten het en vinden het oké. In het weekend compenseren we dat dan weer met veel liefde, aandacht en bankhangen."