"Is het niet vies?" Toen Mahlet Beyene haar pasgeboren dochter wasbare luiers aandeed, moest ze het kraambezoek wel even uitleggen hoe het werkte en wat vooroordelen uit de weg ruimen.

"Je gooit geen hele drollen in de wasmachine", lacht ze. Ook hebben veel mensen nog een ouderwets beeld voor ogen, met hydrofiele doeken. Niets van waar, zegt Beyene. "Wat ik stiekem heel leuk vind, zijn alle kleurtjes en patronen bij de wasbare luiers nu. Ik word er heel vrolijk van. Stiekem heb ik er meer in huis dan nodig is."

Hoe leuk de printjes ook zijn, de belangrijkste reden om wasbare luiers te gebruiken, was voor Beyene en haar partner het duurzaamheidsaspect. Een kind gebruikt gemiddeld tot aan zindelijkheid 5.400 luiers en die leveren een berg afval met zich mee. Ten opzichte van wegwerpluiers, bespaar je met een wasbare luier 44 procent aan afval en 49 procent (zonder droger) tot 27 procent (met droger) aan CO2-uitstoot, zo berekende de Consumentenbond.

"Die duizenden kilo's aan wegwerpluiers vonden we niet wenselijk", zegt Beyene, die het eerst met de opa's en oma's besprak. "Zij gingen oppassen, dus we vonden het belangrijk dat zij het ermee eens waren. Mijn schoonouders waren zo enthousiast, dat we een luierpakket kregen als kraamcadeau. Zelfs mijn moeder, die eerst sceptisch was, is inmiddels om."

Annika Huizinga is eigenaar van verhuurbedrijf ('Luierotheek') De Groene BillenBode en ziet de belangstelling toenemen. Vooral vorig jaar, toen de coronapandemie begon. "Iedereen wilde groener uit de crisis komen en alle webshops explodeerden. Mensen wilden iets voor het milieu doen en hadden ineens tijd om zich erin te verdiepen." Naast de groep die het voor het milieu doet, ziet ze een ander belangrijk argument: de kosten. "Als je slim tweedehands koopt, zou je voor 300 euro klaar kunnen zijn." Gemiddeld genomen, zo schrijft de Consumentenbond, scheelt het zo'n 500 euro per kind.

"De wasbare luiers beginnen ook steeds meer een modeaccessoire te worden", weet Huizinga. "Nieuwe merken zitten erg op de looks. Dat heeft ook een keerzijde: wat nu in is, is volgend jaar weer uit. Koop dus iets dat je ook voor een tweede of derde kindje nog leuk zou vinden", adviseert ze.

Huizinga denkt dat wasbare luiers de toekomst zijn, maar, zo zegt ze: "Gedragsverandering is het moeilijkste dat er is. Vaak stelt de vrouw het voor aan de man, maar die kent niemand die het doet. Er worden veel excuses gezocht: het is veel gedoe, het is vies, de kleertjes passen er niet meer overheen. Sommige mensen krijgen het niet in hun routine, maar het is maar net waar je voor kiest. Van al die honderden gezinnen die ik begeleid heb, is de meest gehoorde kreet: dat wassen valt heel erg mee."

Beyene wast, zo schat ze in, twee keer extra per week. "Het ophangen is eigenlijk meer moeite dan het wassen. Maar dat streep je weg tegen het naar de winkel gaan voor luiers en het vuilnis wegbrengen", meent ze. Het vooroordeel dat het vies is, wil ze ook weerleggen. "Wij gebruiken een 'inlegger', een soort papieren velletje dat de inhoud opvangt, die kun je zo weggooien." Komen wegwerpluiers het huis niet meer in? "We zijn op vakantie en het leek ons toch niet zo handig om hier te wassen of een zak vol vieze was mee terug te nemen", bekent ze. "Dus mijn dochter heeft nu voor het eerst in veertien maanden een wegwerpluier om, maar dat is echt letterlijk de eerste keer."