Dat stellen twee RIVM-onderzoekers in hun promotieonderzoek, uitgevoerd via tekenradar.nl. Op deze website kunnen personen aangeven waar zij een tekenbeet hebben opgelopen en ook of zij hierdoor ziek werden, of niet.

Uit het onderzoek bleek ook dat de gemiddelde kans om de ziekte van Lyme te krijgen na een tekenbeet 2,6 procent is. Onderzoeker Agnetha Hofhuis bekeek ook of de kans op de ziekte groter wordt als een teek meer bloed heeft opgezogen. De kans op Lyme steeg hiermee tot maximaal 14,4 procent.  

Teken kunnen naast de bacterie die Lyme veroorzaakt (borrelia burgdorferi) ook andere bacteriën en virussen met zich meedragen. Uit het onderzoek komt naar voren dat ongeveer de helft van de teken één of meerdere ziekteverwekkers waarnaar gezocht werd, met zich meedraagt. Nadat Hofhuis en haar collega Seta Jahfari het bloed van mensen met tekenbeten onderzochten, werd bij 2,5 procent van hen een aanwijzing gevonden dat ze werden blootgesteld aan één van die ziekteverwekkers.

Jahfari stelt dat veel infecties niet goed onderscheiden kunnen worden, omdat veel bacteriën, parasieten en virussen voor symptomen zorgen die ten onrechte voor de ziekte van Lyme worden aangezien.

Als aanbeveling geven de onderzoekers aan dat artsen daarom moeten letten op mogelijke co-infecties wanneer zij vermoeden dat iemand de ziekte van Lyme heeft. Daarom wordt gepleit voor aanvullend onderzoek bij patiënten die na een tekenbeet last hebben van aanvullende symptomen.    

Ook pleiten de onderzoekers voor de ontwikkeling en validatie van nieuwe laboratoriumtests om tekenoverdraagbare ziekten die naast Lyme voorkomen te kunnen identificeren.

Een teek kan de borrelia-bacterie bij zich dragen. Wie daarmee besmet raakt, ziet vaak eerst een rode kring of vlek rondom de tekenbeet verschijnen.

Als op dat moment behandeld wordt met antibiotica, genezen de meeste mensen zonder dat ze er latere klachten aan overhouden. Mensen die wel ziek worden na een tekenbeet kunnen klachten aan hun zenuwstelsel en hart krijgen.

Ook houden sommige mensen na behandeling langdurig klachten. De oorzaak daarvan is echter niet bekend. 

​