Promovendus Tim Korevaar, verbonden aan het Erasmus MC Academic Center for Thyroid Diseases vond in samenwerking met professor Robin Peeters en professor Henning Tiemeier dat het belangrijk is om voorzichtig te werk te gaan bij het behandelen van zwangere vrouwen met schildklierhormoon. 

"Baat het niet, dan schaadt het niet", was het idee, maar bij een verkeerde dosis kan deze methode het risico op zwangerschapscomplicaties zoals vroeggeboorte en pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging) verhogen. 

Omdat een ongeboren kind afhankelijk is van het schildklierhormoon van de moeder, kan een tekort leiden tot een verminderde ontwikkeling van de hersenen. Artsen proberen dit te voorkomen door de schildklierhormoonspiegel zo vroeg mogelijk tijdens de zwangerschap op peil te krijgen. 

In zowel de groep met een tekort als met een teveel aan schildklierhormoon zagen de onderzoekers een gemiddeld IQ verlies van vier punten. 

"We hebben ontdekt dat in de groep van zwangeren met te lage én te hoge schildklierhormoon concentraties het aantal kinderen met een IQ dat past bij leerproblemen (minder dan 85 punten) bijna verdubbelt."

Zwangeren met een mild tekort aan schildklierhormoon krijgen op dit moment vaak nog een volledige dosis schildklierhormoon toegediend.

Jaarlijks wordt bij naar schatting vijf procent van de zwangeren een -milde- afwijking in het schildklierhormoon gevonden.