Dat concludeert Sanne Rongen-van Dartel van het Radboudumc uit haar onderzoek waarmee ze vrijdag hoopt te promoveren.

Vermoeidheidsklachten hebben grote gevolgen voor patiënten met reumatoïde artritis (RA). Patiënten doen hierdoor steeds minder in het dagelijks leven. Ze bewegen minder, waardoor ze nog meer vermoeid raken. Zo belanden ze in een vicieuze cirkel.

De cirkel kan doorbroken worden met juist meer lichamelijke activiteit. Rongen-van Dartel onderzocht welke factoren een relatie hebben met vermoeidheid bij patiënten met RA. Specifiek keek ze naar het verband tussen lichamelijke activiteit en vermoeidheid. Ze liet deelnemers een vragenlijst over hun vermoeidheid invullen en mat twee weken lang het beweegpatroon.

Ze ontdekte dat actievere RA-patiënten minder moe zijn. Slechter slapen en slechter lichamelijk functioneren blijken direct samen te hangen met vermoeidheid. Geringere zelfovertuiging hangt samen met meer pijn, angst en depressie en slechter lichamelijk functioneren. Meer pijn hangt daarnaast samen met slechter lichamelijk functioneren, wat weer leidt tot vermoeidheid. En meer angst en depressie hangt samen met slechter slapen.

Als deze factoren effectief behandeld worden, neemt de vermoeidheid mogelijk af. Cognitieve gedragstheraptie, wat een effectieve behandeling is bij patiënten met het chronisch vermoeidheidssyndroom, heeft maar een klein effect op vermoeidheid bij RA. Meer beweging door het volgen van een trainingsprogramma kan echter een goede aanvulling zijn.

Een intensievere optie is een inspanningsprogramma gericht op fitheid. Ook dat lijkt positieve effecten te hebben. Er is al bekend dat door sporten de algemene conditie van RA-patiënten toeneemt en de ziekteactiviteit afneemt zonder dat het extra schade toebrengt aan de gewrichten.