Dat concludeerde NWO-onderzoeker Melvyn Roerdink.

Voor deze studie renden negentien recreatieve hardlopers op drie verschillende dagen op een loopband tot ze uitgeput waren.

De onderzoekers onderzochten de verschillen tussen rennen zonder geluid, rennen op een constant geluidsritme (metronoom) en rennen op motiverende muziek (nummers van de Black Eyed Peas, Red Hot Chili Peppers en DJ Tiësto).

Met geluidsritmen hielden proefpersonen het langer vol dan zonder. Verrassend genoeg bleek de wat saaie metronoom daarbij even effectief als motiverende muziek.

Dit komt doordat in de meeste muzieknummers te veel tempowisselingen zitten om de hardloper in een constant ritme te houden.

Roerdink concludeert dat de ideale pacemaker van een hardloper twee componenten moet bevatten: motiverende muziek mét een duidelijke en constante beat afgestemd op de cadans van de loper.

Door motiverende aspecten kan een renner zich zwaarder inspannen en door synchronisatie zal hij efficiënter lopen.

Looptraining, een belangrijk onderdeel van revalidatie, kan baat hebben bij geluidsritmen, bijvoorbeeld om de cadans of symmetrie te beïnvloeden. Looprevalidatie is ook een kwestie van veel blijven doen.

Begrijpen hoe mensen beter kunnen presteren en gemotiveerder kunnen lopen met geluidsritmen is daarom waardevolle kennis voor het revalidatieproces. Met motiverende muziek kan een revalidatiepatiënt loopoefeningen bijvoorbeeld langer volhouden.

De resultaten van het onderzoek verschenen in PLOS ONE.