"Aan het begin van mijn opleiding moest ik een lening aangaan bij ABN AMRO", vertelt Raaijmakers. "De schuld bestond uit twee delen. Een leengedeelte van 102.500 euro voor de school en 32.500 euro om de maandelijkse rente van 7,5 procent te financieren."

Door de economische crisis kwam Raaijmakers niet aan het werk als piloot. In plaats daarvan stond hij brood te bakken bij de Albert Heijn. "Geen hond nam me aan. Bedrijven waren bang dat ik ze zou verlaten zodra ik bij een luchtvaartmaatschappij aan de slag kon." Raaijmakers vond een beter betaalde baan, maar het aflossen schoot nog niet op. "Ik was naast mijn vaste lasten maandelijks al 850 euro kwijt aan het betalen van rente." Emotioneel kraakte dit. "Ik dacht: hoe ga ik in godsnaam stapjes zetten om 135.000 euro in mijn eentje af te lossen?"

Het zoeken van hulp bij financiële problemen wordt vaak gezien als falen, ziet Nibud-expert Marion Weijers. "We zien dat bepaalde groepen, waaronder werkende mannen, minder snel hulp vragen. Als je het zelf afkunt is dat mooi. Maar als je op een gegeven moment de aflossingen niet meer kunt betalen en vastloopt met het betalen van je andere vaste lasten, probeer dan toch hulp te zoeken. Over schulden praten kan ook al helpen om het taboe te doorbreken."

Raaijmakers klopte wel aan bij de gemeente voor hulp en vroeg persoonlijk faillissement aan, maar kwam daar niet voor in aanmerking.

De schaamte was groot bij Raaijmakers "Mijn vrienden hadden alles uit de kast getrokken voor een groots vrijgezellenfeest. Toen heb ik ze gevraagd dit te downsizen", vertelt hij.

"Het was puur schaamte. Ik vond mezelf de kosten van het feest niet waard." Raaijmakers ervoer dat hij stilstond. "Je ziet mensen groeien in hun privésituatie. Terwijl mijn vriendin en ik in vier jaar tijd zeven keer verhuisden om antikraak te blijven wonen. Bij elke verhuizing viel het meubilair verder uit elkaar."

Raaijmakers besloot versneld aflossen tot religie te maken, onder meer door antikraak te wonen en een ouderwets huishoudboekje. "Ik voelde me bezwaard om uit eten te gaan. Dan denk je: weer 100 euro."

De Nibud-expert benadrukt dat mensen bij het afspreken van een betalingsregeling alert moeten blijven of ze dit daadwerkelijk kunnen blijven betalen. "Onrealistisch optimisme noemen we dat. Mensen denken dat het in de toekomst wel beter zal gaan en ze het zullen redden", legt Weijers uit. "De kans is groot dat ze daardoor een hogere aflossing afspreken dan ze daadwerkelijk kunnen betalen."

Raaijmakers wilde zijn leven niet helemaal op pauze zetten. "Ik voelde me eerst niet comfortabel om vader te worden. Ik zag beren op de weg en de schuld bepaalde voor mij dat ik pas op latere leeftijd vader ben geworden. We hebben nu twee zoontjes", vertelt hij. Weijers herkent deze twijfel. "Als je geen financiële zekerheid hebt, maak je minder snel keuzes zoals het stichten van een gezin of een huis kopen."

Sinds maart dit jaar heeft Raaijmakers zijn schuld afgelost. Over de daadwerkelijke aflossing heeft hij zeven jaar gedaan. "Ook dankzij veel emotionele steun van familie, vrienden en mijn vrouw. Jarenlang heeft alles in het teken gestaan van geld. Ik begin nu weer een beetje te leven." Raaijmakers werkt voor een start-up in de dronewereld. "Mijn pilotenbrevet is nog wel geldig."

Heb jij te maken (gehad) met schulden en vind jij het belangrijk om je verhaal delen? Dan komen we graag met jou in contact voor de rubriek Schuldpraat. Stuur een mailtje naar economie@nu.nl.