Dat meldt NASA op zijn website.

Het onderdeel betreft een injector binnen de raketmotor die aan een reeks van proeven is onderworpen, waaronder testen met brandproeven onder hoge druk in combinatie met gasvormige waterstof.

Met de succesvolle testen wil NASA aantonen dat 3d-printen bij de volgende generatie raketten kan helpen om onderdelen sneller en tegen lagere kosten te fabriceren.

De NASA gebruikt echter geen normale 3d-printtechnieken, maar 'additieve 3d-productie' voor zijn raketonderdelen. Hiermee worden lagen van metaalpoeder door middel van specifieke patronen op elkaar gelegd. 

Ook worden zeer krachtige laserstralen gebruikt om het materiaal in de gewenste vorm te printen

Normaal gebruiken 3d-printers plastic. Daarmee worden al hygiënisch open gips en een zelfbouw-drone ontwikkeld. Bovendien is het al mogelijk om voedsel te 3d-printen.

Een injector is veelal één van de duurste onderdelen van een raket. Door het 3d-printen worden de kosten met ongeveer 70 procent verminderd.

NASA meldt daarbij dat de 3d-geprinte raketonderdelen tot 2017 niet in vluchten gebruikt en de komende jaren nog uitvoerig getest gaan worden.