De drie grote virtualrealitybrillen - de Vive, Oculus Rift en PlayStation VR - zijn allemaal indrukwekkende apparaten die bijzondere game-ervaringen tevoorschijn kunnen toveren. Maar ze hebben allemaal ook één groot probleem: een kluwen aan draden die de beweging van de brildrager kan beperken.

Een Chinees bedrijf heeft met de TPCast een oplossing gevonden om de Vive alsnog draadloos te maken. De TPCast - een klein kastje - wordt op de headset geplaatst en communiceert met een basisstation dat hoog in een kamer wordt opgehangen. De draden naar een pc zijn vervolgens niet meer nodig en gamers kunnen naar hartelust rondspringen, -wandelen en -draaien zonder over snoeren te struikelen.

Op CES werd de TPCast gedemonstreerd, en bleek hij vrij feilloos te werken. De toevoeging van het kleine kastje aan de hoofdband van de Vive was tijdens het dragen niet merkbaar, en alle beelden kwamen net zo vloeiend door als normaal.

De TPCast lijkt ook niet te zorgen voor een merkbare vertraging in het herkennen van hoofdbewegingen. De makers beloven een latency van minder dan 2 milliseconden, en hoewel we dat niet exact hebben kunnen controleren was er in ieder geval geen verschil te merken met de bedrade exemplaren van de HTC Vive die ook op de stand van HTC te gebruiken waren. Dat is belangrijk, want vertragingen in virtual reality kunnen snel zorgen voor ernstige misselijkheid.

Slechts één of twee keer tijdens een demonstratie van de TPCast leek er sprake te zijn van een kleine hapering, maar het zou ook kunnen dat die in de game zat, en niet in de draadloze verbinding. De accessoire was hoe dan ook indrukwekkend.

Wel blijft het de vraag hoe makkelijk het is om de TPCast goed werkend te krijgen in een normaal huis. De demoruimte was vrij hoog, en het basisstation van de TPCast hing op een hoogte van zo'n drie meter, nog boven de twee basisstations die de Vive gebruikt om de positie van de gebruiker te bepalen.

Op zo'n hoogte kan er een goede verbinding worden gelegd met het kastje dat boven op het hoofd van de Vive-drager zit, want deze ligt altijd in de zichtlijn. Maar het is onduidelijk of de TPCast even goed zou werken als hij lager zou hangen, in een ruimte waar het plafond niet zo hoog is.

De TPCast verschijnt later dit jaar voor 249 dollar. De verwisselbare accu die het kastje op de bril van stroom voorziet moet het enkele uren volhouden.

Een ander probleem van de huidige VR-brillen is het ontbreken van een belangrijk zintuig in de virtuele wereld: aanrakingen. De controllers van de Vive kunnen er wel voor zorgen dat handbewegingen zichtbaar zijn in virtual reality en dat zo games kunnen worden bestuurd, maar het voelt toch een beetje onnatuurlijk om bijvoorbeeld een virtueel geweer af te schieten met een knopje op een algemene controller.

De Vive Tracker moet daar verbetering in brengen. Het kleine apparaatje kan worden vastgeschroefd aan allerlei objecten, waarna de bewegingen hiervan kunnen worden gevolgd en nagebootst in de virtuele wereld.

Op CES was de Tracker te testen met verschillende objecten, zoals een brandweerslang, geweer en handschoenen.

De brandweerdemo werd in Australië ontwikkeld en wordt daar getest met trainende brandweerlieden. Een speciale brandweerslang kan niet alleen worden ingezet in virtual reality, maar geeft bij het activeren ook een enorme trekkracht, net als dat (blijkbaar) bij echte brandweerslangen het geval is.

De Tracker hield de bewegingen van de slang prima in de gaten, en het was gemakkelijk om de straal zo te richten dat het keukenbrandje snel was geblust.

Hetzelfde gold voor een demonstratie van een geweer met Vive Tracker. Het voelde zeer realistisch om in een shooter met dit geweer rond te lopen en weg te duiken voor rondvliegende kogels. Het was makkelijk om het wapen nauwkeurig te richten en de aanstormende tegenstanders omver te knallen. Bij deze demo was ook een TPCast aan de Vive bevestigd, dus kon ik zonder last te hebben van draden wegduiken en rondspringen.

Meest interessant was de Noitom Hi5-handschoen, die kan worden gebruikt om in virtual reality objecten op te pakken, gooien en porren. Door de duimen en wijsvingers op elkaar te knijpen kon de handschoen snel worden gekalibreerd, waarna hij nauwkeurig bewegingen van de hand en individuele vingers kon volgen.

Handbewegingen werden geregistreerd door de Vive Tracker, maar voor de vingerbewegingen zijn ook nog sensoren in de handschoen aanwezig. De demo met de Hi5 was beperkt (in de virtuele wereld stond enkel een tafel met wat blokken en balletjes die konden worden bewogen), maar de werking van de handschoen was nauwkeurig en indrukwekkend.

Wel ontbreekt nog het gevoel dat je ook daadwerkelijk objecten vastpakt. De handschoen levert namelijk geen feedback, dus kun je enkel zien wanneer je een bal grijpt; je kan het niet voelen. Wellicht dat daar op CES 2018 iets op wordt bedacht.