Webcam is een film van acteur Marc van Uchelen. Hij debuteerde op zijn zestiende in De Aanslag en speelde ook in een aantal films van Eddy Terstall.

Van Uchelen vond een stel acteursvrienden bereid om voor niets mee te werken aan een simpel, low budget concept: een film die volledig met de webcam lijkt opgenomen.

Antoin (Horace Cohen) en Rob (Fabian Jansen) brengen bijna de hele dag online door. De eenzame Antoin, verlegen en voortdurend weggedoken in een dikke vrijgezellentrui, hoopt er een vriendin te vinden. Zijn zweterige vriend Rob is vooral op zoek naar erotisch vertier. Voor Antoins achtendertigste verjaardag heeft Rob een cadeau in stijl.

Vader (John Buijsman), moeder (Frieda Pittoors) en Rob’s echtgenote Germa (Angelique de Bruijne) zitten nog gezellig aan de verjaardagscake, wanneer dat cadeau aanbelt. Opeens heeft Antoin een logee: de blonde en rondborstige Russische webcamgirl Natasha (Tara Baerveldt).

Spijtig genoeg voor Antoin, sluit Natasha zich vrijwel meteen op in het zolderkamertje. Ze moet immers werken: mannen voor 80 cent per minuut opgeilen op internet. En dan blijkt dat Rob één van haar vaste klanten is. Hij heeft met het cadeau een slimme manier gevonden om regelmatig zijn geheime internetliefje te kunnen bezoeken.

Webcam is niet werkelijk met de webcam opgenomen. Er werd gebruik gemaakt van een GoPro, een miniatuurcamera die vaak wordt ingezet voor sportopnames. Van Uchelen moet bovendien nogal eens smokkelen. Hoe geloofwaardig is het, dat er overal in huis laptops staan of dat Antoin ’s ochtends voor het ontwaken de webcam al aan heeft staan?

Realistisch is wel, dat die webcam-beelden er vooral erg lelijk en saai uitzien. De camera beweegt niet, dus je zit 72 minuten lang aan te kijken tegen het sterk vertekende beeld van een woonkamer in een doorzonwoning. Waarbij het tegenlicht uit deuren en ramen geregeld zorgt voor uitgebrande vlekken.

Dat zou allemaal nog te vergeven zijn, als Webcam een inventief en geestig verhaal was geweest. Helaas. De opzettelijke lulligheid, het Engels met dik aangezette Hollandse en Russische accenten (‘Wat must I do nau?’) en het lach-of-ik-schiet-acteren brengen werkelijk geen enkele geslaagde grap in de bioscoop.

Niet tragi-komisch, maar vooral tragisch onleuk. Horace Cohen in zijn pyjama met een bruine boterham met kaas is beslist het toonbeeld van eenzaamheid, maar een boeiende film levert het niet op. Natuurlijk doe je de mobiel uit in de bios, maar Webcam vraagt er bijna om dat je ondertussen je mail of facebookprofiel gaat zitten checken.

1 ster