Over Shakespeare is niet zo gek veel bekend en er zijn mensen die betwijfelen of een gewone koopmanszoon wel zulke mooie dingen heeft kunnen schrijven.

Een gerucht waarmee Emmerich (Independence Day, 2012) zijn voordeel doet, al levert dat een totaal andere film op dan we gewend zijn van deze ‘Master of Disaster’.

Want een verhaal dat zich in het zestiende-eeuwse Engeland van Elizabeth I afspeelt, is natuurlijk een kostuumdrama. Het grootste spektakel in deze film komt van Shakespeare-opvoeringen en de politieke en amoureuze intriges aan het hof van de oude Britse vorstin, gespeeld door Vanessa Redgrave.

Stel je eens voor, dat Shakespeare (Rafe Spall) niet veel meer was dan een middelmatige acteur die liever achter de vrouwtjes aanzat? Wat als Romeo en Juliet, King Lear en Macbeth in werkelijkheid geschreven waren door Edward de Vere (Rhys Ifans), de Earl of Oxford en een vertrouweling van de koningin?

Emmerich en scenarioschrijver John Orloff maakten van dit stukje speculatie een behoorlijk meespelende film. Anonymous vertelt hoe De Vere toneelschrijver Ben Jonson (Sebastian Armesto) benadert en hoe die zijn toneelstukken op de planken brengt onder de naam van William Shakespeare. Met groot succes.

De reden dat De Vere zijn toneelstukken niet onder eigen naam kan uitbrengen is politiek. Het gewone volk dat in het theater staat te jouwen en te juichen begrijpt maar al te goed dat op de planken de spot wordt gedreven met de machthebbers, bijvoorbeeld met de gebochelde intrigant Sir Robert Cecil (Edward Hogg).

Emmerich schakelt in Anomymous heen en weer tussen het beroemde werk van Shakespeare en de machtspelletjes aan het Britse hof waar De Vere, Robert Cecil, de Earl of Southhampton (Xavier Samuel) en de Earl of Essex (Sam Reid) verwikkeld zijn in een strijd om de troon van de stokoude Elizabeth I.

Emmerich weet natuurlijk wel wat production value betekent. Anomymous zit vol prachtige locaties, imposante massascènes en indrukwekkende camerabewegingen. Dat waren we al van hem gewend; nieuw is dat zijn cast niet voortdurend hoeft te rennen en te springen. Hij geeft ze eindelijk de kans om echt te acteren.

En levert resultaat op. Hogg komt niet verder dan een clichématige slechterik, maar Armesto is een geloofwaardige Jonson. Ifans levert een complexe en interessante De Vere. Redgrave is een prachtige stervende vorstin. Emmerich, al weer bezig met Independence Day 2, mag zich vaker wagen aan Shakepeariaans drama.

In 15 zalen