Spy Kids: All the Time in the World in 4D – Robert Rodriguez
De vierde dimensie, volgens gangbare opvattingen, is de tijd. 4D, in de titel van de nieuwe Spy Kids-film, slaat echter op geur.
Voor de voorstelling worden kraskaarten uitgedeeld. Telkens wanneer er een nummer in beeld knippert, kras je over een vakje en ruik je iets. Het is een grappige, oude gimmick.
Wat overigens niet wil zeggen dat Spy Kids 4 niet over tijd zou gaan. Integendeel. De hele plot van dit kinderavontuur draait om een schurk die de tijd wegmaakt.
En ook de moraal van het verhaal - tot vervelends toe herhaald - luidt: verspil je tijd niet, zorg dat je genoeg tijd hebt voor de mensen om wie je geeft.
Topspionne
Robert Rodriguez heeft een schizofrene filmcarrière. Hij is beroemd geworden met het stijlvolle geweld van El Mariachi en Desperado; met zijn vriendje Tarantino mag hij graag bloedige Grindhouse-films maken als Planet Terror en Machete - en ondertussen regisseerde hij dus ook vier afleveringen Spy Kids.
En hoe verstrijkt de tijd! Ook Carmen en Juni, de jonge helden in 2001, zijn inmiddels groot geworden. Rodriguez moet dus een nieuwe groep personages introduceren. Weg zijn Antonio Banderas en Carla Guigino.
Nu draait het om Jessica Alba, Joel McHale en de nieuwe kids Rebecca (Rowan Blanchard) en Cecil (Mason Cook).
Marissa Wilson
Alba speelt de rol van Marissa Wilson. Haar man Wilbur (McHale) is een televisiereporter die op spionnen jaagt, maar niet doorheeft dat zijn nieuwe vrouw een topspionne is van de OSS. Zelfs wanneer ze hoogzwanger is waagt ze zich in spectaculaire gevechten en autoachtervolgingen.
Rebecca en Cecil, die hun stiefmoeder nog niet echt vertrouwen, ontdekken haar geheim snel genoeg.
Net op tijd om haar te helpen tegen de Time Keeper (Jeremy Piven), een maniak die samen met zijn knechtje Tick Tock tijd steelt. Eerst missen we paar seconden, een uurtje later is opeens een hele dag verdwenen…
Bekijk de trailer:
Even krassen…
De nieuwe kids zijn leuk gecast en dat Danny Trejo langskomt als ‘Uncle Machete’ is een geslaagde knipoog, maar verder is Spy Kids: All the Time in the World een tegenvaller.
Alba lijkt totaal niet op haar plek, het verhaal is rommelig, de grappen zijn matig en de cgi - zeer aanwezig in de slotscène die zich in een enorm klokmechaniek afspeelt - ziet er lelijk en onafgemaakt uit.
Hadden ze geen tijd voor degelijke effecten en een leuker script? Met de drammerige moraal - ‘leef je leven vooruit, niet achteruit’ - lokt Rodriguez gewoon tijdgrappen uit.
Zou het niet tof zijn geweest als hij in plaats van geurkaarten, échte 4D kaarten had gehad? Even krassen aan het eind van de film en - hoera! - je tijd niet verspild.
In 53 zalen