Job Gosschalk werd vooral bekend als en invloedrijke casting director.

De afgelopen vijf jaar verlegde zijn aandacht naar produceren en in die hoedanigheid stond hij onder meer aan de basis van de succesvolle speelfilm Alles is Liefde. Met Alle Tijd maakt hij zijn debuut als scenarioschrijver en speelfilmregisseur.

Net als in Alles is Liefde speelt Paul de Leeuw een rol, maar dit keer is het de centrale rol. De Leeuw speelt de alleenstaande muziekleraar Maarten, die na de dood van zijn ouders voor de opvoeding van zijn twintig jaar jongere zusje Molly (Karina Smulders) heeft gezorgd.

Ze wonen zelfs in één huis, maar wanneer Molly haar studie aan het afronden is en een vriendje krijgt, gaat ze meteen samenwonen.

Dus zit Maarten ineens met een leeg huis én een empty nest syndrome. Zijn beste vriendin, de met sarcasme gewapende Reina (Linke Rijxman), geeft hem een hondje, maar die kan het lege nest niet opvullen.

In een opwelling neemt hij een dronken man naar huis, in de hoop deze te versieren. Maar deze Arthur beweert geen homo te zijn, zoals Maarten.

Maarten probeert intussen goede vrienden te worden met de vriend van Molly, Teun (Teun Luijkx uit A’dam en E.V.A.), maar dat vlot niet erg.

Al die problemen vallen echter in het niet wanneer Molly ernstig ziek wordt en Maarten opnieuw voor zijn inmiddels zwangere zus moet gaan zorgen, omdat Teun dat niet aankan.

Alle Tijd is volgens de persmap een ‘grappige film die ontroert’, en dat doet hij ook wel – maar met mate.

Wanneer Molly borstkanker blijkt te hebben lijkt het Gosschalks eerste zorg er vooral géén tweede Komt Een Vrouw Bij de Dokter van te maken. Chemotherapie en andere ellende wordt Molly, en daarmee ook de kijker, bespaard.

Niet dat we op die ellende zitten te wachten, maar het maakt de beweegredenen van de personages nogal onwaarschijnlijk. Dat geldt ook op andere momenten.

Zou u iemand die u voor ‘homo’ uitscheldt en vervolgens over u heen kotst mee naar huis nemen om te verzorgen? Maarten wel. Dat kán, maar geloofwaardig is het niet.

Alle Tijd bevat zeker ook sterke scènes, zoals wanneer Reina tijdens een etentje in één volzin haar hart uitstort. Rijxman weet sowieso het maximale te halen uit haar rol als cynische verstokte vrijgezel.

Het is te prijzen dat Gosschalk geen larmoyant drama heeft gemaakt, maar het sentiment wordt in Alle Tijd iets te geforceerd buiten de deur gehouden.

In 97 zalen