De Vuurlinie is gebaseerd op het leven van militair Marco Kroon. In 2006 nam hij heldhaftige beslissingen in de Afghaanse provincie Uruzgan, maar later werd hij in Nederland beschuldigd van drugs- en wapenbezit. Het oorlogsdrama, dat vanaf 14 september in de bioscoop draait, pendelt heen en weer tussen die twee tijden. De hoofdrol is voor Waldemar Torenstra.

Begin september 2022 is het filmteam neergestreken in Zuid-Spanje. Een stukje buiten Almería ligt een plek die vaker voor opnames wordt gebruikt. Tussen de rotsen staan kleine huisjes en een grotere loods. "Die decors hebben we van tevoren wel moeten aanpassen", legt Dimitri Merkoulov uit. Als production designer maakt hij de Uruzgan-sets zo realistisch mogelijk.

"Er worden hier veel westerns geschoten", zegt Merkoulov. "Dus sommige huizen hadden nog Mexicaanse elementen." De ontwerper wijst naar een groot kubusvormig huis, in het midden van een stoffig pleintje. "Dit was de grootste uitdaging. Je ziet het misschien niet, maar dit huis is helemaal van piepschuim gemaakt."

Daar is een belangrijke reden voor. In De Vuurlinie zien we hoe Kroons team in het nauw wordt gedreven door de Taliban. De Nederlanders vragen daarom een 'danger close' aan: luchtsteun op gevaarlijk korte afstand. Het grote gebouw knalt daarbij uit elkaar. "Dan wil je niet dat er spijkers of schroeven rondvliegen over de set", vertelt Merkoulov. "Het stuntteam staat best dicht bij de explosie. Safety first."

"Alles wordt voorbereid in de werkplaats", gaat de ontwerper verder. "Maar het is uiteindelijk nog best een klus om het helemaal stevig overeind te zetten, zeker als het een beetje waait. Die piepschuimblokken zijn 4 meter hoog en 2 meter breed. We hebben ze met een soort purschuim vastgelijmd."

Kort na de explosie lopen de Nederlandse militairen langs de ravage. Rondom liggen dode Afghanen. "We hebben uit Nederland een paar verbrande lijken meegenomen", zegt Merkoulov. "Ons special effects-team had die poppen al liggen. Zelf hebben we nog wat extra poppen gekocht om tegen het huis te zetten. Die vliegen dan dus mooi mee tijdens de knal."

Even verderop houdt een groepje zich bezig met een siliconen hoofd. Ze prikken er wenkbrauwhaartjes in en laten een extra geheim zien: in de oogkas zit een spons met nepbloed verstopt. Druk je je duim daar diep in, dan stroomt het bloed gruwelijk echt over de wangen.

"Het zijn eigenlijk sekspoppen", zegt Jacqueline Hoogendijk, die met haar team van Geen Bluf alle denkbare make-up verzorgt. "Straks wordt eerst de dode man los gefilmd. Daarna halen we de ogen eruit en kan Waldemar zijn duimen in de kassen drukken, zodat het bloed eruit spuit. We hebben het nog nooit eerder gedaan, dus ik ben zelf ook heel benieuwd."

De creatievelingen leven zich ook graag uit op kleinere details. "Met onze make-up moeten we ervoor zorgen dat de acteurs 'continu' blijven", vertelt Hoogendijk. "Elke nacht moeten ze er precies hetzelfde uitzien, anders ga je het merken in de film. We maken dus bijvoorbeeld foto's van hun camouflage. En ze krijgen elke vier dagen een knipbeurt."

Ook Merkoulov is vaak tot het laatste moment nog druk. "Je bereidt alles natuurlijk goed voor", zegt de production designer. "Maar soms blijkt er toch nog iets in beeld te komen wat er eigenlijk niet hoort. Dat moet je dan een beetje 'weg-dressen'. Je verbergt een camera bijvoorbeeld door er een kist voor te zetten."

"Ik hou er ook van om oude tonnen of wapens op de achtergrond toe te voegen", vertelt Merkoulov. "Je zult dat niet direct zien, maar uiteindelijk krijg je het authentieke gevoel toch nét wat beter."

Het eindresultaat is vanaf donderdag in Nederlandse bioscopen te zien.